“Nadat ik humanistiek heb gestudeerd ben ik als zelfstandig humanisticus aan de slag gegaan. Ik werk onder andere bij The School Of Life als docent en geef workshops aan zowel professionals als particulieren over uiteenlopende onderwerpen rondom seculiere zingeving.
Omdat ik belangrijke waarden van het humanisme meeneem in mijn huwelijk heb ik besloten om deze waarden in mijn huwelijksceremonie te benadrukken. Een kernwaarde van het humanisme dat bijvoorbeeld heel belangrijk is binnen mijn huwelijk is vrijheid.
Vrijheid in die zin dat mijn huwelijk niet moet gaan voelen als een belofte die ik nou eenmaal heb gemaakt waardoor ik en mijn partner met elkaar opgescheept zitten.
Maar vrijheid heeft meerdere betekenissen binnen ons huwelijk. Alhoewel we wel monogaam zijn en daarin traditioneel, is het voor ons heel belangrijk dat we elkaar de vrijheid geven om te zijn hoe we zijn. We verwachten niet van elkaar dat de ander precies is hoe we willen dat die is, of dat de ander een vast gegeven is. Sartre bedoelt met zijn beroemde uitspraak ‘de hel, dat zijn de anderen’ dan ook dat anderen geneigd kunnen zijn jou te vertellen wie je bent. Als je binnen je huwelijk een bepaald idee hebt van hoe je partner is, kan dit ervoor zorgen dat deze als het ware gaat leven naar het beeld dat jij van hem of haar hebt. Hierdoor kan je partner nog maar een beperkte versie van zichzelf zijn. Dit willen ik en mijn partner voorkomen.
Omdat vrijheid zo’n belangrijk begrip is binnen onze relatie en ons huwelijk hebben we dit tijdens de huwelijksceremonie verbeeld met behulp van een ritueel.
We hebben de vrijheid binnen ons huwelijk in de ceremonie gesymboliseerd door een oud keltisch ritueel uit te voeren dat ‘het binden van de armen’ heet. Ik zag ooit zoiets in een film en dat idee hebben we zelf verder vorm gegeven. Bij dit ritueel bind je elkaars polsen aan elkaar vast met behulp van een lint. Omdat we onze familie – de gemeenschap – wilden betrekken bij dit ritueel lieten we het binden aan hen over.
Nadat de familie onze polsen aan elkaar had vastgebonden, spraken ik en mijn partner naar elkaar uit wat we belangrijk vinden aan ons huwelijk, waarom we wilden trouwen, wat ons raakt aan de ander en waarom we zoveel van elkaar houden.
Ook hier is vrijheid weer een belangrijk begrip. Het lint dat ons verbond werd vanwege het belang van vrijheid binnen onze relatie daarom na onze woorden ook weer symbolisch doorgeknipt. Zo lieten we aan onze familie en elkaar zien dat we niet verbonden zijn door de ceremonie, maar dat we er in alle vrijheid voor kiezen bij elkaar te zijn, elke dag opnieuw.
