Op 21 juni kregen 51 leden een zilveren speldje toegestuurd met een persoonlijke brief van voorzitter Boris van der Ham, omdat ze al 50 jaar lid zijn. Sommigen van hen reageerden verrast en met een persoonlijk verhaal.
“De recente ontvangst van het zilveren HV-speldje ter gelegenheid van mijn 50-jarige lidmaatschap heeft mij ontroerd! Ik vind dat het HV moet weten wat dit eenvoudige gebaar voor iemand kan betekenen,” schrijft iemand die al vijftig jaar overtuigd lid is. Voor hem is het aanleiding te `mijmeren´ over wat het `HV voor hem heeft betekend´.
“Alleen als iemand mij er expliciet naar vroeg zei ik humanist te zijn. Mijn humanisme vatte ik dan samen in één zin: “voor mij is de mens doel en uitgangspunt”. Zijn vrouw ontmoette hij bij de Humanistische Jongeren Gemeenschap.
Zij hebben zich `nog laten inspireren door de beminnelijke Jaap van Praag, de toenmalige voorzitter van het HV, die vervolgens in 1965 te Leiden de eerste bijzondere hoogleraar werd in de Humanistiek.´
Echte humanist
Boris van der Ham schrijft in zijn brief aan de trouwe leden dat het Humanistisch Verbond `bevoorrecht´ is met een iemand `die ons al zo´n lange tijd steunt´. Een 50-jarig lidmaatschap is `iets om bij stil te staan´. Humanistische waarden lijken vanzelfsprekend te zijn in ons land, maar moeten nog altijd bevochten worden. Kijk bijvoorbeeld naar het humanistisch vormingsonderwijs, de omroep HUMAN en de humanistisch geestelijke verzorging die onder druk staan. Ook wijst Van der Ham erop dat in deze tijd veel mensen zoeken naar `bronnen en houvast´ om hun bestaan `zinvol te kunnen vormgeven´ en dat is wat het Humanistisch Verbond nastreeft. Dat kan alleen met trouwe leden.
Een van hen stuurde een mooi versierde kaart als dank naar het Landelijk Bureau met daarin een donatie die hij omschreef als een `aardigheidsbijdrage´ .
Een `hoogbejaard´ echtpaar ontving ook een speldje. Mevrouw schreef, mede namens haar man, een ontroerende brief waarin ze haar verbazing en verrassing uitsprak voor de ontvangst van de `2 decoraties´. Haar man was jarenlang actief en zette zich in `om het H.V. bespreekbaar te maken op scholen´. Vanzelfsprekend, schrijft ze, zijn wij geen actief lid meer, maar dragen het H.V. een warm hart toe. Mijn vader was vanaf het begin lid van het H.V., voegt ze eraan toe. “Hij was mijn grote voorbeeld en een échte Humanist.”