Het zou vandaag volgens de organiserende coalitie, van 150 organisaties en 6000 vrijwilligers, wel eens de grootste internationale klimaatmobilisatie ooit kunnen worden. In de media botsen ondertussen vooral de meningen over de rol en stijl van Greta Thunberg, de 16-jarige Zweedse activist die deze week de VN krachtig en emotioneel toesprak. Ze zou te emotioneel zijn, te jong, te irritant en te zwart/wit. Voor anderen een held, een rolmodel – dé hoop voor de toekomst. Nuance is ver te zoeken.
Dat zij met haar mening en activisme veel emoties oproept is geen verrassing. Maar de discussies leiden af van wat er werkelijk aan de hand is op dit moment. Jongeren zijn wereldwijd, mede dankzij Greta Thunberg, geïnspireerd om zich in te zetten voor een groene en duurzame toekomst. Scholen, ouders en leraren zouden tevreden achterover moeten leunen als hun leerlingen van plan zijn zich hierbij aan te sluiten. Daar kan geen burgerschapsonderwijs tegenop.
Ook in Nederland staan jonge Greta Thunbergs op: zoals klimaatactiviste Jesse. Ze pakken vol passie hun verantwoordelijkheid als betrokken en actieve wereldburger. Ze houden alle generaties een spiegel voor: we zijn onderdeel van één mensheid op één planeet. Het is onze morele plicht onze collectieve manier van samenleven en omgang met het ecosysteem drastisch te veranderen, zodat de planeet leefbaar blijft voor talloze generaties na ons, en niet alleen voor de mens.
Laten we over de manier waarop de klimaatdoelen bereikt moeten worden vooral met feiten de discussie voeren. Maar laten we geen enkel moment in de verleiding komen om de jonge boodschappers in diskrediet te brengen, alleen omdat de ongemakkelijke waarheid die ze aan het licht brengen je niet zint. Don’t shoot the messenger. Laten we ze in plaats daarvan in Den Haag op handen dragen (of helpen het spandoek vast te houden).
