Ramaya Soe-Agnie (39)

geestelijk verzorger bij Defensie (Woerden, lid sinds 2012)

‘Het humanisme is een levensbeschouwing die mij richting geeft; het Humanistisch Verbond is een waardengemeenschap waarin ik mij ingebed voel. Ik kan op onderzoek gaan op de site, op de ledendagen met andere geestelijk verzorgers praten. Bij Defensie doe ik mee aan een casestudy-project met geestelijk verzorgers van alle geloofsovertuigingen. We hebben mooie discussies over de cases, waarbij het ondanks alle onderlinge overeenkomsten op een gegeven moment altijd duidelijk wordt waar je staat. Waar een dominee zegt: ‘Hier spreekt God’, zeg ik: ‘Dit is de ultieme kracht van de mens.’ Dat is echt iets anders.’

Linda Glebbeek (45)

Den Haag, lid sinds 2016

‘Ik was ervan overtuigd dat alles goed geregeld is in Nederland. Dat we hier heel progressief zijn. Misschien naïef van me, maar je leeft in je eigen bubbel. Ik dacht: ik hoef geen strijd meer te leveren voor bepaalde rechten. Maar een samenleving is iets dynamisch en onderwerpen zoals mensenrechten en gelijkwaardigheid zijn aan erosie onderhevig.

Ik kwam in aanraking met het Humanistisch Verbond, omdat jullie gingen demonstreren tegen de subsidie die Siriz (red: christelijke hulporganisatie die anti-abortus is) ontvangt om hulp te verlenen aan ongewenst zwangeren. Dat dat met ons belastinggeld gebeurt, daar schrok ik zo van. Dit laat zien dat we moeten opletten. Dat er iets te verdedigen valt. Ik besefte daarvoor niet hoe belangrijk het is dat ik in een land leef waar vrouwenrechten serieus worden genomen, maar dat dit ook kan veranderen. Toen ik jong was heb ik zelf een abortus gedaan. Het heeft mij persoonlijk geraakt, wat het oplevert als deze rechten goed geregeld zijn.’

Tim Hofman (32)

programmamaker (Amsterdam, lid sinds 2015)

‘Het voelde heel vanzelfsprekend, noodzakelijk zelfs, om lid te worden van het Humanistisch Verbond. Jullie dragen uit waar ik voor sta: een progressief geluid. Over andere geloven zijn jullie nooit respectloos, maar jullie erkennen wel dat religie een beklemmend construct kan zijn. En doen dit op een open manier. Echt religieus ben ik niet opgevoed. Ik ging naar een christelijke basisschool en ben gedoopt. Maar ik weet niet wat mijn ouders precies geloven en dat deed er thuis ook niet toe. Ik herinner me dat ik vroeger in God geloofde. Dat gaf een warm en veilig gevoel, maar op een gegeven moment rond mijn elfde of twaalfde dacht ik: ik geloof er gewoon niets van. Mijn ouders zeiden: ‘kijk maar wat je doet.’

Pas rond mijn zeventiende ben ik me druk om religie gaan maken. Ik had een partner die streng religieuze vrienden had. Zij zaten dan in achterkamertje op een verjaardagsfeestje te bidden, deden mee aan genezingsdiensten en vonden homoseksualiteit gek. Toen ervoer ik hoe beklemmend religie kan zijn. Of ik mezelf een humanist noem? Ik geloof niet in labels. Zo noem ik mezelf ook geen atheïst, omdat dan God alsnog centraal staat. Maar ik deel waarschijnlijk wel de waarden van het humanisme.’

Rob Tielman (75)

oud-voorzitter Humanistisch Verbond (lid sinds 1971)

‘Ik werd lid van het Humanistisch Verbond omdat veel mensen achtergesteld werden omdat zij zelf zin en vorm wilden geven aan hun eigen leven, zoals buitenkerkelijken, vrouwen, homo’s en jongeren. Dat mensenrecht op zelfbeschikking wordt wereldwijd nog steeds bedreigd. Zonder humanistische zelforganisatie wordt ieders vrijheid bedreigd.’

Marian Pater (49)

voorzitter afdeling Drechtsteden en omgeving (Zwijndrecht, lid sinds 2012)

‘Ik woon midden in de biblebelt, in Zwijndrecht. Er zit bijvoorbeeld een ‘school met de bijbel’ naast mijn huis. Leven en laten leven, denk ik altijd, maar ik zocht zelf wel gelijkgestemden. Bij het Humanistisch Verbond vond ik die. Ik vond de juiste taal: dit is hoe ik over de wereld denk, en wie ik zou willen zijn. Andere mensen snappen wie ik ben. En ik vind het mooi dat we opkomen voor de vrijheid om te zijn wie je wilt zijn.

Onze afdeling telt meer dan 250 leden en iedere paar weken hebben we een activiteit. We houden dialoogsessies, workshops, bestuderen kunst, en organiseren Stil de tijd – een zingevingsbijeenkomst zonder een god. Daarnaast doen we de sociale dingen die je van een clubje verwacht. We denken aan en letten op elkaar. Het gevoel ergens bij te horen, dat wens ik iedereen. Ik ben heel gelukkig met mijn lidmaatschap. Het laat me nadenken over de waarde en betekenis van mijn leven in relatie tot anderen. Ik denk dat veel mensen humanist zijn, maar daar eigenlijk niet over nadenken.’

Fatima el Mourabit (44)

voorzitter van de Nieuwe Vrijdenkers (Amsterdam, lid sinds 2015)

‘Voor mensen die uit de islam stappen, was er lange tijd geen organisatie die hen vertegenwoordigde. Een vergeten groep. Maar in de lente van 2015 trok het Humanistisch Verbond de stoute schoenen aan en organiseerde bijeenkomsten voor deze groep. Hieruit ontstond later platform de Nieuwe Vrijdenkers. Ik kwam er zelf in de herfst bij. Bijna tien jaar daarvoor had ik tegen mijn ouders en omgeving uitgesproken dat ik niet gelovig ben. Ik ben namelijk van Marokkaanse komaf, van de islam afzien is een groot taboe. Toen ik voor het eerst bij de Nieuwe Vrijdenkers kwam, voelde dat als een warm bad. Je hoeft maar een half woord te gebruiken en ze begrijpen je struggles.

Ik zag hoe belangrijk het is om je te verenigen. Niet alleen door samen te komen met gelijkgestemden, maar ook om bepaalde thema’s – zoals afstappen van je geloof – bespreekbaar te maken. Het gaat er niet om of een organisatie rechts of links is, maar om zelfbeschikkingsrecht. Dat recht bewaakt het Humanistisch Verbond. Zo ontmoette ik een meisje van 18, ze kwam voor het eerst bij de Nieuwe Vrijdenkers. Ze was een onzekere meid en droeg een hoofddoekje. Nu studeert ze, woont ze op kamers, schrijft blogs en brengt jongeren bij elkaar. Ja, daar ben ik dan echt trots op.’

Ab Gietelink (92)

voorzitter afdeling Noord-Oost Overijssel (Almelo, lid sinds 1949).

‘Het zou me niet verbazen als ik al zeventig jaar lid ben. Toen ik bij de SVHG, de humanistische studentenvereniging in Utrecht zat, meldde ik me aan. Ik ben niet humanistisch opgevoed, maar vrijzinnig hervormd. Vrijzinnigen zetten wel vraagtekens bij de Bijbel of het allemaal klopt. Maar als je dan eenmaal de HBS hebt gedaan dan denk je: het is moeilijk om in de Bijbel te geloven. Herman Finkers heeft daar trouwens een liedje over geschreven. (red: jij hebt toch HBS gehad? Dat is geen kattenpis. Hoe kun je dan geloven dat er een hemel is?’)

In de jaren zestig, hadden buitenkerkelijken minder rechten. We werden achtergesteld. Op mijn 32e werd ik voorzitter in Almelo, nu ben ik dat overigens weer. Ik heb me voor allerlei zaken hard gemaakt. Waaronder een openbaar bejaardentehuis. Er was er alleen een voor katholieke en protestante komaf. We zijn nu in een hele andere tijd beland, want buitenkerkelijken zijn in de meerderheid. Maar mensen doen daar weinig mee, dat vind ik jammer. We moeten streven naar een groter en jonger ledental, zodat we onze belangrijke waarden met meer gewicht kunnen uitdragen.’

Gijs Kooijmans (35)

lid sinds 2019

‘Het was vlak voor de Europese verkiezingen van 2019. Na het spitten door de verkiezingsprogramma’s kon ik niet anders dan concluderen dat er geen partij was waar ik me echt bij thuis voelde. In genoeg standpunten kon ik me vinden, maar als het gaat om voor mij belangrijke eigentijdse waarden was er niet één partij waarbij ik dacht: hier sluit ik me bij aan. Het was in die tijd dat het Humanistisch Verbond veel van zich liet horen. Ze maakten zich hard voor de abortuszaak en het beschermen van een vrije en liefdevolle samenleving. Onderwerpen die ik heel belangrijk vind. Opnieuw ben ik over het Humanistisch Verbond gaan lezen. De dag erna werd ik lid.

Het Humanistisch Verbond is natuurlijk geen politieke partij. Voor mij zijn ze overkoepelend. Niet links of rechts. Geen belangen die op het spel staan. Bij het Humanistisch Verbond draait het om de mensen. Ze staan voor dat wat ik belangrijk vind. Ze beschermen die waarden en brengen ze verder. De verkiezingen maakten blijkbaar iets bij me los. Ik had behoefte me ergens bij aan te sluiten. Bij het Humanistisch Verbond voel ik me thuis. (en mocht je je het afvragen. Natuurlijk ben ik gaan stemmen.)’

Miryanna van Reeden (52)

lid sinds 2019

‘Het humanisme staat voor mij voor menselijkheid, voor redelijkheid en is niet dogmatisch. Het is een belangrijke, redelijke stroming in het maatschappelijke debat waar nuances vaak verloren gaan en mensen toch heel vaak met hun buik in plaats van hun hersenen denken. Het is gericht op samenleven en niet op uitsluiten, op geven en nemen.’

Marijke van de Hel (58)

leerkracht Humanistisch Vormingsonderwijs (Groningen, lid sinds 2006)

‘Het Humanistisch Verbond is opgericht als een plek waar niet-kerkelijken zich kunnen bezighouden met zingeving. Misschien is het Verbond nu wel belangrijker dan toen, want er zijn veel mensen zonder geloof bijgekomen. Bij de gastlessen die ik geef, merk ik dat studenten niet meer weten wat het is om een levensbeschouwing te hebben. Ze begrijpen niet hoe dat je kijk op de wereld bepaalt. De gesprekken die bijvoorbeeld nu op scholen worden gevoerd over cartoons en de vrijheid van meningsuiting zouden gebaat zijn bij meer kennis van het humanisme. Wij hebben het aanbod en kunnen daarin iets betekenen. We moeten nog wel iets doen aan de vraag. Het besef dat je behoefte hebt aan een levensbeschouwing is vaak latent. We moeten mensen wakker schudden.’

Alex Dias Teixeira (36)

constructief modelleur bij een ingenieursbureau (Rotterdam, lid sinds 2017)

‘Als kind was ik gelovig. Ik herinner me hoe ik mijn niet-gelovige tante probeerde te overtuigen van mijn gelijk: ‘Het is echt zo, ik voel het.’ Dat warme gevoel heb ik nog steeds, maar ik verklaar het nu uit liefde voor mensen. Daarvoor heb je geen Schepper nodig. Ik ben lid van het Humanistisch Verbond omdat ik het belangrijk vind dat er een alternatief is voor de kerk, voor wie daaraan behoefte heeft. Het humanisme gaat uit van de kracht van de mens: wat maakt ons blij, wat maakt ons verdrietig? Hoe zoeken we naar manieren om een goed leven te leiden, zonder daar absolute voorwaarden aan te verbinden? Ieder mens moet dat voor zichzelf beslissen.’

Ellen Laan (1962-2022)

was hoogleraar seksuele gezondheid aan Amsterdam UMC (lid 2018-2022)

‘Ik was als kind een angstig, gepest meisje dat, omdat er thuis nooit over gesproken werd, dacht dat haar gevoelens er niet toe deden. Dat is heel slecht, het hindert me nog steeds. Gevoelens doen er wel toe, individuen doen ertoe, meningen doen ertoe. Dat herken ik bij het Humanistisch Verbond. Ik ben lid geworden omdat ik naarmate ik ouder word steeds sterker de behoefte voel om bij een gemeenschap te horen: ik wil me ergens toe bekennen, een standpunt innemen. Vroeger dacht ik: wie wil mijn standpunt nu horen, maar daar ben ik inmiddels wat assertiever en wat minder bescheiden in geworden. Er is genoeg waarover ik me opwind – en ook dat herken ik in het Humanistisch Verbond.’

Rob Buitenweg (81)

o.a. gepensioneerd hoofd-docent aan de Universiteit voor Humanistiek (Almere)

‘Tijdens mijn studie aan het Humanistisch Opleidingsinstituut werd ik enorm geboeid door de colleges van Jaap van Praag, een van de oprichters van het Humanistisch Verbond. Dat was voor mij de aanleiding om lid te worden. Jaap legde veel nadruk op ‘aanvaarding van de menselijke situatie’. Mensen zijn natuurlijke wezens die onderworpen zijn aan natuurlijke en kosmische processen, ze zijn begrensd in tijd en mogelijkheden. Laten we die natuurlijke aard onder ogen zien en niet weg-ideologiseren of ontkennen door een leven hierna te verzinnen. Dat inzicht raakte mij en gaf me rust. Ook vind ik het belangrijk om zorg te dragen voor de leefomgeving van mens en milieu.’

Astrid Verheij (39)

people & operations manager bij een software-bedrijf (Utrecht, lid sinds 2020)

‘Ik wil graag meedoen aan het maatschappelijk debat en via het Humanistisch Verbond kan ik dat met volle overtuiging: ik heb nog geen standpunt kunnen ontdekken waarmee ik het niet eens ben. Ik ben nog niet zo lang lid, maar wat ik tot nu toe heel fijn vind, is dat ik goed geïnformeerd word over de onderwerpen die binnen het verbond spelen. Het meest actieve wat ik tot nu toe heb gedaan is de petitie ondertekenen voor de herziening van artikel 23 van de grondwet, maar ik sta ervoor open om meer te doen. In de toekomst zou ik bijvoorbeeld best abortusbuddy willen worden.’

Sjors Roeters (29)

journalist (Amsterdam, lid sinds 2018)

‘In onze democratie vraagt het parlement input van maatschappelijke partijen. Hoe minder leden je hebt, hoe minder je wordt gehoord, waardoor partijen die meer geld inzetten meer kunnen bereiken. De democratie wordt ondermijnd als groot geld te veel invloed krijgt. Dat is een van de redenen waarom ik lid ben geworden van het Humanistisch Verbond. Het Humanistisch Verbond is geen single issue beweging, ze voeren actie op belangrijke onderwerpen en proberen partij overstijgend te zijn. Dat vind ik een nobel streven in deze tijd van polarisatie. Ik zou het mooi vinden als zij zich ook in de strijd zouden mengen rond de grootste uitdaging voor de mensheid ooit: de ecologische en klimatologische crises. Want het is één voor twaalf.’

Carry Wevers (60)

glaskunstenares (Goirle, lid sinds 2006)

‘Een van de eerste dingen die ik deed nadat ik in 2008 hoorde dat ik MS heb, is een euthanasieverklaring regelen. Dat heeft mij rust gegeven, maar dan moet mijn wens als het zover is natuurlijk wél uitgevoerd kunnen worden. Het is goed dat het Humanistisch Verbond het onderwerp op de agenda houdt. Ik vind dat gelovigen te veel invloed hebben op de maatschappij. Waarom leggen ze hun keuzes ook aan mij op? Als je niet gelooft, wil dat niet zeggen dat je geen moraal hebt of niet consciëntieus dingen doet. Natuurlijk heb je ook dan principes en vind je dingen belangrijk in het leven. Gelovige mensen hoeven van mij helemaal niet voor euthanasie te kiezen. Laat mij dan ook mijn eigen keuzen maken.’