Onvermoeibare voorvechter voor medemenselijkheid
Niemand neemt het woord liefde zo onverschrokken in de mond als zij. Actrice en regisseur Adelheid Roosen is een onvermoeibare voorvechter voor medemenselijkheid die taboes niet schuwt. Daarom ontving ze op 21 juni de Van Praagprijs uit handen van voorzitter Boris van der Ham en Alexander Rinnooy Kan, de voorzitter van de Van Praagprijs-jury.
Een volle, extatische zaal mensen (300) en een show die bijna elektrisch geladen is met liefde. Dat was het beeld dat blijft hangen na de uitreiking op 21 juni in de Grote Zaal van de Tolhuistuin. De uitreiking van de Van Praagprijs tijdens het Mag Het Licht Aan Festival is een overdonderende, sprankelende ode aan Adelheid Roosen. Dat begint overigens redelijk ingetogen als acteur en zanger Jeroen van Koningsbrugge – die als leerling van Roosen ‘heftige tijden met haar heeft gehad’ – haar toezingt in ‘So it goes’ een cover van Billy Joel.
Vuurwerk
Karin Bloemen en Sara Kroos brengen daarna meer vuurwerk. In een hilarische sketch en een lied wordt Roosen gesommeerd te stoppen met haar ‘diepgaand humanitair geneuzel’ en gesmeekt terug te keren naar haar roots: het entertainment. Want, niet alleen moslima’s of minderheden, maar ook potten (Kroos) en dikzakken (Bloemen) heb recht op haar onverdeelde aandacht, zingen zij. ‘Adelheid, niemand komt zo mooi dichtbij, als jij, je ogen fel, je haren zwart, met het allergrootste hart’.
Publieksinteractie mag natuurlijk niet ontbreken. Dus zet Kroos snel een volgend lied in met een pakkende tweekwartsmaat op de piano. Het laatste rijmwoord van het lied mag worden ingevuld. Dat moet lukken met zo’n intelligent publiek, denken de dames. De biografie van Adelheid is daarbij de rode draad: en zo rijmt slurper natuurlijk op Purper en interessant op aangerand, lekkers op Beckers, bij elkari.. op WijkSafari, hut op … et. cetera. Met een vette knipoog naar de Vagina Monologen waarin ze speelde en de Gesluierde Monologen die zij schreef en regisseerde.
Juryvoorzitter Alexander Rinnooy Kan leest, bijgeschenen door het licht van de mobiels van Jeroen van Koningsbrugge en Karin Bloemen, het juryrapport voor. Hij eindigt met de vraag of Adelheid Roosen eigenlijk wel een humanist is?
“Je zou het Humanistisch Verbond toewensen dat dat zo was – en wie weet. Maar ook zonder jaarlijkse donatie is zij in onze ogen een humanist, omdat humanistische principes van gelijkwaardigheid, zelfbeschikkingsrecht en onafhankelijkheid voor haar kernwaarden zijn. De Van Praagprijs wil eren wie zich ‘in leven en werken inzet voor een humane samenleving’. In haar eigenzinnige onverschrokkenheid is Adelheid Roosen een liefdevolle ambassadeur van humanistisch denken, een onvermoeibare voorvechter voor een wereld waarin medemenselijkheid een nieuwe kans krijgt en een voorbeeldige winnaar van deze vooraanstaande humanistische prijs.”
Citruspers
Dan wordt de prijs onder een hartstochtelijk gejuich uitgereikt en kan Roosen haar dankwoord houden. Daarbij komt ze op geniale wijze via de gebruiksaanwijzing van de elektrische citruspers (of citroenpers zoals Roosen het noemt) bij zichzelf uit.
Roosen: “Hoe schrijf ik een gebruiksaanwijzing voor een mens, voor mezelf? Waar zit mijn woede? Waar is de liefde voor de mensen om me heen? Ik stuur een liefdesleger op pad met militaire precisie? Maar, wat vraag ik van ze? Waar ligt de grens. Kortom: hoe kan ik deze prijs dragen?”
Dan brengt Meral Polat, subtiel begeleidt door een contrabas, een breekbaar en slow swingend lied over hoe de liefde een rol speelt in het leven en het werk van Adelheid Roosen. “Aaiihhh.. de liefde, de liefde…”
Aanmoedigingsprijs Daria Bukvić
“Wat een briljant idee, een prijs waarbij de winnaar een prijs mag uitreiken!” Adelheid Roosen deelt met veel plezier de aanmoedingsprijs uit aan theatermaker Daria Bukvić, die volgens Roosen in haar werk ‘met schoonheid spuugt en vuur spuwt zonder dat wat ze raakt te verbranden’.
Bukvić: “Ik dacht dat ik wist hoe je dichtbij bij mensen kon komen. Maar jij hebt me geleerd wat dat is. Je hebt me laten zien wat ‘de grote kwetsbaarheid’ is en hoe mensen elkaar kunnen dragen. Ik wil jou dragen.”