Oefen imperfectionisme! Over hoe je gezond ongelukkig kunt zijn

Het beeld van geluk dat we tegenwoordig hebben gecreëerd is volgens mij een onrealistisch en dus onhaalbaar beeld. We denken bijvoorbeeld dat geluk voor het oprapen ligt en dat “gelukkig zijn” de normale staat van zijn zou moeten zijn. We worden opgevoed met de opdracht: “als je maar gelukkig bent” en krijgen vervolgens een oneindig scala aan levenskeuzes op een zilveren schaal voorgeschoteld. Hiermee zou je dus precies moeten kunnen kiezen wat bij jou past om zo jouw unieke potenties op de juiste plek tot hun recht te laten komen.

Dan is het misschien niet zo vreemd dat wij tegelijkertijd leven in een samenleving waarin psychische klachten als depressie en burn-out een epidemie aan het worden zijn. Want hoe kun je precies die mix kiezen waarmee je gelukkig wordt? Is dat niet juist regelrecht de weg naar depressie? En geloof mij, als je in een depressie zit ben je alles behalve gelukkig.

Volgens mij is worden we ongelukkig doordat we op een ongezonde manier gelukkig willen worden. We zijn niet meer vertrouwd met ongelukkig zijn omdat we zo focussen op gelukkig zijn. Hoe meer je je vastklampt aan geluk, des te moeilijker je om kunt gaan met de andere kant van het leven: het ongeluk. Ik zie dan ook een directe relatie tussen deze cultuurtrend (het monopolie van geluk en succes) en de epidemie aan burn-out en depressie.

Mijn oplossing ligt dan ook in het bijstellen van ons beeld van geluk zodat dat weer een gezond en haalbaar wordt. En omdat de balans zo ontzettend naar het geluksdeel is doorgeslagen, nodig ik iedereen uit om meer te gaan oefenen met het ongeluksdeel in je leven. Met andere woorden: laten we van ongelukkige gelukszoekers, gelukkige ongelukszoekers worden.

1. Iedereen is imperfect en je bent nooit af

Iedereen die je vraagt of hij wel eens onzeker, verdrietig, eenzaam is zal dit toegeven. Iedereen die je vraagt of hij wel eens iets mooier vertelt dan het in werkelijkheid gebeurd is, zal dat bevestigen
iedereen die van zichzelf vindt dat hij in (veel) dingen heel slecht is of vaak dezelfde fouten maakt zal antwoorden dat dit zo is. Kortom, niemand is perfect! Iedereen is feilbaar en dat zullen we altijd zijn en blijven. Dit idee alleen kan al voor zoveel troost en ontspanning zorgen. De Britse filosoof Alain de Botton adviseert zelfs om boven de entree van ieder bedrijf een bord te hangen met: “iedereen die hier werkt is een beetje gek!” om zo ruimte te scheppen voor imperfectie op de werkvloer, wat zorgt voor betere communicatie en gelijkwaardigheid.

2. Geef je ongenoegen en ongeluk een stoel en laat het toe

Probeer je dosis ongeluk, pech, onzekerheid en alle andere onwenselijke / onprettige gevoelens en ervaringen niet te onderdrukken of te omzeilen. Betrap jezelf en corrigeer jezelf. Geef er aandacht aan. Als je dit structureel niet doet loop je risico op serieuze psychische klachten zoals burn-out of depressie (ik spreek uit eigen ervaring).

3. Ga ermee oefenen, praat erover en wees daarmee een voorbeeld. Schep er ruimte voor

Het is echt superbelangrijk dat je er over praat. Niet alleen help je jezelf om het ongeluksdeel in jouw leven te normaliseren, het helpt ook anderen dat jij laat zien dat er bij jou wel ruimte is voor deze kant. Je bent een voorbeeld voor anderen, moedigt ze aan en nodigt ze uit om ook hun imperfecte kant aan jou te laten zien. Je schept een ruimte waarin iedereen een haalbaar beeld van geluk mag halen. Een ruimte waarin imperfectie net zo aanwezig mag zijn als perfectie. Een gezonde en gebalanceerde ruimte.