Wat betekent bezield leiderschap in een tijd van polarisatie en grote maatschappelijke uitdagingen? Voor In Vrijheid Verbonden, een bijeenkomst van verschillende levensbeschouwelijke tradities, sprak dichter Daan Zeijen over leiderschap.
Jaarlijks organiseert het Humanistisch Verbond samen met verschillende
levensbeschouwelijke tradities de bijeenkomst In Vrijheid Verbonden. Vanuit het Jodendom, Christendom, de Islam, het Hindoeïsme, Boeddhisme en Humanisme vieren we de vrijheid om (niet) te geloven. Dit jaar verwelkomden we HKH Prinses Beatrix in Tivoli Vredeburg voor een bijzondere avond over spiritualiteit en leiderschap.
De tradities die deel uitmaken van In Vrijheid Verbonden verzorgden artistieke bijdragen. Vanuit het humanisme sprak spoken dichter Daan Zeijen over leiderschap met als titel ‘vlinder’. Daan is geestelijk verzorger en studeerde humanistiek. Hij heeft opgetreden bij diverse slams en andere evenementen. Daan heeft een voorliefde voor (Noord-Amerikaanse) slam poets en hip-hop. Hieronder kan je zijn tekst integraal teruglezen.
vlinder – Daan Zeijen
sommige paden laten zich liever begaan dan begrijpen
soms draait het meer om het luisteren naar het bos
dan ons denken terwijl we er lopen
heb je de moed om te doen wat je zegt?
te zeggen wat je niet zeker weet
te weten wat je bij je draagt van wie er niet meer is
nog altijd zie ik de arts die aan mijn opa vroeg
‘bent u bang voor de dood?’
mijn opa die zei ‘wel om dood te gaan
niet om het te zijn’
de arts die een stoel pakte, ging zitten
heel rustig begon te vertellen
en mijn opa die knikte
ik zie het voor me terwijl ik op de grond zit
naast het bed van een cliënt
ze is het leven moe en ze is het moe
dat iedereen daar wat van vindt
als ze vraagt of ik niet oncomfortabel zit
zeg ik: ‘ach, de vorige keer dat ik je zag
zat ik op een stoel en jij op de grond
dus nu staan we weer quitte’
er was het sprookje van de man die door het dal liep
op zoek naar een put om in te verdwijnen
er was het vinden van de put, en het laten vallen
er waren de voorbijgangers die de put passeerden
die even naar beneden keken
die zeiden ‘poeh hé, wat erg zeg’
die een arm uitstaken, zo van ‘pak maar aan, als je erbij kunt!’
die een touw naar beneden gooiden en riepen: succes hè!
die stilletjes dachten: blij dat ik daar niet zit
en er was de voorbijganger die zag: die put ken ik
die wist: je moet het touw goed vastmaken
die dat deed, en naar beneden klom
die de man zag, en niet snel zei: ‘kom maar mee’
maar wel: ‘hé, vertel eens?’
er was de man die begon te vertellen
er was het naar boven kijken, en het silhouet zien van een vlinder
er was het besluit dat dat veelzeggend was
er is heel veel jaren later diezelfde man die
als hij in de buurt is
nog altijd even zijn licht schijnt in de put
gewoon, voor de zekerheid
alsof hij zelf die vlinder is
er is het luisteren, en het uitspreken van zinnen als
‘ik merk dat ik je dit graag wil zeggen’ of
‘ik weet het ook niet goed, zullen we even gaan wandelen misschien?’
er is het verschil tussen de tiran die zegt: ‘alleen ik kan het fixen’
en de dichter die zegt: ‘je bent niet alleen’
de bruut die schreeuwt: ‘zet het op een lopen’
of de vriend die fluistert: ‘ik loop met je mee’
ik zie mijn moeder die steeds meer
op haar moeder begint te lijken
ze vertelt dat mijn oma, als ze bad
niet dacht aan God of aan Maria
maar aan haar eigen moeder
hoe dat haar hielp op manieren
die aan de woorden ontglippen
en hoe nu mijn oma er niet meer is
mijn moeder tot haar bidt
er is het goed nadenken en
het weten dat niet alles uitgedacht kan worden
ik hoor mijn collega die over de hemel zegt:
‘volgens mij mag je zelf bedenken hoe die er voor jou uitziet
en dan is dat ook zo; ik hoop althans dat het zo werkt’
ik zie mijn opa in zijn bed
en ik op de stoel waar zojuist nog de arts zat
die heel rustig uitlegde wat er gebeurt als je dood gaat
mijn opa kijkt me aan en met een zeker plezier zegt hij
‘voor jou was dat vast ook leerzaam, hè?’
ik glimlach en ik knik
Hoe kunnen we omzien naar elkaar?
Tijdens In Vrijheid Verbonden 2024 onderzochten we hoe we, in tijden van polarisatie, kunnen omzien naar elkaar. Prof. dr. Hans Boutelier, bijzonder hoogleraar Polarisatie en Veerkracht, ziet het antwoord in ‘Geloven in de rechtsstaat’. Een geloof dat prima naast andere geloven kan bestaan, en ze zelfs samenbrengt.
