Geesje Stoetman-Ten Cate
Humanistisch spreker
Ieder mens heeft een mooi verhaal. Ik ga altijd op zoek naar het kleine, een handwerkje dat nog op tafel ligt, vogeltjes in de tuin. Juist in het kleine schuilen de mooiste herinneringen.
Wie ben ik?
Als buitenmens ben ik graag in de tuin, in het bos of in het veld. Daar krijg ik inspiratie en laad ik mij op. Ik voel me een bevoorrecht mens. Ik heb zoveel gekregen in mijn leven, ik heb mooie opleidingen mogen volgen, ik heb zelfs mijn rijbewijs gekregen van de overheid. Mijn salaris is betaald van gemeenschapsgeld. Ik wilde wat terug doen en heb, toen ik in 2017 met pensioen ging, me aangemeld bij de Hub als spreker bij uitvaarten. Dat had ik het veel eerder moeten doen, bedenk ik me wel eens. Het geeft zo veel voldoening. Wel heb je om dit werk te kunnen doen ruimte nodig; je moet niet veel aan je hoofd hebben. En je moet afstand zien te houden. De verhalen die je hoort zijn niet jouw verhalen. Maar ik ben wel wat gewend door mijn politiewerk. Vroeger heette mijn schriftelijk werk een proces-verbaal, daarin maakte ik de waarheid hard. Nu heet mijn schriftelijk werk een In Memoriam en mag ik de waarheid ook zacht maken.
Wat ik doe?
Ik geef de overledene een mooi levensverhaal en ga op zoek naar verdieping door symbolen of rituelen in de uitvaart te verwerken. Een rouwboeket, geplukt uit eigen tuin. Een rode, witte en zwarte kaars op de kist van een man die groot Feyenoord-fan was. Soms willen mensen een Gesprek bij Leven, daar mogen mensen mij ook voor benaderen.
Hoe werk ik?
De mensen bij wie ik langs ga zijn vreemden voor me. Ik voeg me in de familie, kijk om me heen, loop door de tuin en zie altijd wel een aanknopingspunt. Ik zie iets hangen van de overledene, een foto aan de muur of laatst: een stuurwiel. Meneer bleek van varen te houden. Dan heb ik zo een gesprek. Of ik kom bij mensen van wie moeder overleden is. Ze kwam uit de generatie dat vrouwen vaak huisvrouw waren. Haar leven leek weinig spectaculair, maar ieder mens heeft een mooi verhaal. Ik ga op zoek naar het kleine, een handwerkje dat nog op tafel ligt, vogeltjes in de tuin. Juist in het kleine schuilen de mooiste herinneringen. Het gebeurt ook wel eens dat ik bij mensen kom waarvan de overledene niet altijd het rechte pad gekozen heeft. Ik vertel hier over, maar in milde bewoordingen of in een metafoor.
Hoe kijk ik naar afscheid en de dood?
Als mensen in dankbaarheid terugkijken op het leven, wat ik geregeld tegenkom, dan troost dit me in de gedachte aan mijn eigen dood. Hoe mooi is het als je vrede kunt hebben over je eigen dood. Voor de achterblijvers begint het dan natuurlijk pas. Daarom is het zo belangrijk dat wij ons werk zorgvuldig doen. De nabestaanden moeten in liefde kunnen terugkijken op het afscheid.
BIOGRAFIE
Naam: Geesje Stoetman-Ten Cate
Woonplaats: Smilde
Hubber sinds: 2017
Talen: Nederlands
Beroep: politie
“ Ieder mens heeft een mooi verhaal. Ik ga altijd op zoek naar het kleine, een handwerkje dat nog op tafel ligt, vogeltjes in de tuin. Juist in het kleine schuilen de mooiste herinneringen. ”
