Hoe kaal zou het leven zijn zonder rituelen? Als je belangrijke gebeurtenissen niet zou vieren, en niet zou stil zou staan bij bijzondere momenten?
Mhina de Vos (22) heeft na het behalen van haar bachelor Aardwetenschappen een tussenjaar.
“In mijn vriendenkring is het gebruikelijk om een 21-diner te organiseren: een door je ouders gekookt etentje voor je beste vrienden, in je ouderlijk huis. Ik heb er inmiddels een stuk of zeven meegemaakt. Ze hebben allemaal diezelfde opzet, maar ieder diner is ook wel een beetje anders. Sommige vriendinnen nodigen heel veel mensen uit, anderen houden het klein. Speeches van je vriendinnen tijdens het diner horen er wel altijd bij en meestal krijgt de jarige ook een fotoboek met foto’s van leuke dingen die ze met haar genodigden heeft beleefd. Het is bijzonder om te horen hoe vriendinnen de jarige zien, ook in verschillende fases van haar leven. Soms zeggen haar ouders ook nog iets en krijg je een beeld van hoe ze als klein meisje was.
“ Misschien is mijn 21-diner wel vooral een ritueel ten opzichte van mijn ouders: ik laat hun zien dat ik op eigen benen kan staan ”
Al met al is het een mooi ritueel dat ik zelf ook graag zou willen meemaken. Naast een leuke avond is het ook een gelegenheid om mijn ouders te laten kennismaken met mijn vriendinnen van nu, want sinds ik studeer en uit huis ben, kennen ze die natuurlijk niet. En dat terwijl ze wel een groot deel van mijn leven zijn en mij mede vormen tot wie ik nu ben. Door mijn vriendinnen aan hen voor te stellen, kan ik mijn ouders laten zien dat het goed gaat met me. Misschien is mijn 21-diner wel vooral een ritueel ten opzichte van mijn ouders: ik laat hun zien dat ik op eigen benen kan staan. Een paar jaar geleden had ik waarschijnlijk gedacht: o, maar dan kunnen ze dingen over mij horen die ze helemaal niet mogen weten! Dat speelt nu niet meer. Ik ben inmiddels volwassen genoeg om te kunnen denken: ja, dat heb ik gedaan, misschien was het dom, maar zo was het nu eenmaal.
Ik was een beetje laat met het organiseren van mijn 21-diner, want op de dag dat het zou plaatsvinden was ik al bijna 22. Traditioneel is het de bedoeling dat je moeder het diner kookt, maar mijn moeder kan echt niet koken, dus mijn vader zou dat doen. Hij vindt koken voor grote gezelschappen ook leuk, maar ik vond wel dat mijn moeder ook iets moest doen: een gerecht maken of anders de cocktail bij binnenkomst verzorgen. Ik verheugde me er echt op. Maar toen kwam de coronacrisis en moesten we het diner uitstellen. Ik ga nu proberen om het eind augustus te houden. Ik vind het te leuk om het helemaal op de lange baan te schuiven. Wat maakt het uit dat ik dan al 22 ben?”
Lees ook over de rituelen van Ricky Koole, Lunadea Jankiewicz, Lars Verburg en Birgitta Gadellaa.
Dit artikel komt uit HUMAN INC, het journalistieke tijdschrift van het Humanistisch Verbond
Meer lezen? Er zijn twee opties:
- Word lid, dan krijg je het magazine thuisgestuurd. Lid worden kan gemakkelijk en wel hier. Je draagt dan ook gelijk bij aan een sterker, hoognodig humanistische geluid in Nederland.
- Of neem een proefexemplaar. Maak nu gebruik van de aanbieding
Tags:#rituelen
Vrij denken, samen leven. Sinds 1946.
Blijf op de hoogte van acties voor een menselijker samenleving, inspirerend nieuws en evenementen.
"*" geeft vereiste velden aan