Op 23 mei overleed Sjef Graat, onverwacht, een maand voordat hij met pensioen zou gaan. Sjef Graat was vanaf 1990 werkzaam als humanistisch geestelijk begeleider, in verschillende ziekenhuizen en psychiatrische instellingen.
‘Een leven zonder pijn kan ik me niet voorstellen’
In Memoriam de heer J.P.C. (Sjef) Graat
Tilburg, 23 augustus 1947 – Haarlem, 23 mei 2012
Op 23 mei overleed Sjef Graat, onverwacht, een maand voordat hij met pensioen zou gaan. Sjef Graat was vanaf 1990 werkzaam als humanistisch geestelijk begeleider, in verschillende ziekenhuizen en psychiatrische instellingen. De laatste 21 jaar werkte hij bij de dienst geestelijke verzorging van het Leids Universitair Medisch Centrum. Zijn directe collega’s en deelnemers aan zijn intervisiegroepen, hebben geschokt en met veel verdriet gereageerd. Zij verliezen in hem een ‘humanist in hart en nieren’ die bijzonder ‘betrokken, trouw was en met grote inzet zijn werk heeft gedaan’. Na het voltooien van de opleiding aan het Humanistisch Opleidings Instituut (HOI) in 1984 liep hij succesvol stage in het Wilhelmina Gasthuis te Amsterdam. Een aantal jaren later ging hij aan het werk in ziekenhuis De Heel in Zaandam, en kreeg hij een vaste aanstelling in het Psychiatrisch Ziekenhuis Rosenburg. Het was een tijd waarin nog fel gestreden moest worden voor gelijke behandeling van confessionelen en humanisten. Als humanisten ‘minder werden bedeeld’ vond hij dat onacceptabel en kon hij daar heel verbolgen over zijn. Humanisme was voor hem een manier van leven. Hij was een geaard en grondig humanist, maar stond ook open voor andere levensbeschouwingen en religies. Het humanisme nam daar, vond hij, een evenredige plaats in. De verklaring voor zijn keuze mensen met pijn te begeleiden formuleerde hij in 1996 in een interview met Dagblad Trouw zo: ‘Het idee dat mensen mij nodig hebben, vanwege welke pijn dan ook, geeft mijn leven zin. Een leven zonder pijn kan ik mij niet voorstellen.’ Het Humanistisch Verbond is hem erkentelijk voor zijn loyale inzet en vindt het treurig dat hij zo plotseling, met zijn pensionering in zicht is gestorven.
