De wens bestond om de uitreiking van de Van Praag prijs – tot 2005 in handen van een aparte stichting- in het hart van de HV activiteiten te plaatsen, er grotere publieke bekendheid aan te geven en de winnaars niet vooral te zoeken in de wereld van de wetenschap, maar ook in die van de kunsten.
Deze omslag was niet mogelijk geweest zonder de inzet en betrokkenheid van Liesbeth Brandt Corstius. Ze heeft met groot enthousiasme haar rol als voorzitter vervuld, deuren voor het HV geopend, gerenommeerde juryleden betrokken en niet in de laatste plaats Sigurour Guomundsson – een gerenommeerde IJslandse beeldhouwer – bereid gevonden om de prijs – een bronzen beeld – te ontwerpen. Het Verbond is haar hiervoor zeer erkentelijk.
Brandt Corstius had uitgesproken meningen over kunst. Ze ging uiteindelijk met veel moeite en tegenzin akkoord met het verzoek aan de kunstenaar om het ontwerp een wat minder fallische uitstraling te geven. Het was haar overtuiging dat dit verzoek de vrijheid van de kunstenaar raakte en daar moest je niet aan willen tornen.
Liesbeth Brandt Corstius kwam uit een humanistisch gezin dat aan de wieg van het Humanistische Verbond stond. Haar vader, Jan Brandt Corstius, behoorde tot de groep oprichters van het HV samen met oa Jaap van Praag, Garmt Stuiveling, Henriette Polak–Schwartz en Piet Spigt.
Nationale bekendheid kreeg Liesbeth Brandt Corstius als een van de oprichters van de Stichting Vrouwen in de Beeldende Kunst (1978) en met name als directeur van het Museum voor Moderne Kunst Arnhem (1982 – 2000). Zij heeft een onuitwisbare invloed gehad op de verbetering van de positie van vrouwelijke kunstenaars, een blijvende inspiratie voor een strijd die nog steeds niet is gestreden.