De botheid van GeenStijl, een depri-tekst van de hardcore-band Gorefest, een grap van Theo Maassen of…het leven van Jaap van Praag. Humanistisch geestelijk begeleider Bas van de Sijde gebruikt alles wat nodig is in zijn columns om middelbare scholieren te prikkelen te praten over hun leven. De stukken zijn nu gebundeld in het boekje `Wat vind jíj ervan?!´
De columns verschenen eerder in `Oase´, een magazine voor dagopeningen, bezinningsmomenten en vieringen. Het is gericht op het christelijk middelbaar onderwijs, maar geeft ook ruimte voor andersdenkenden. De Oase-teksten worden gebruikt als lesmateriaal voor humanistisch vormingsonderwijs, geestelijke stromingen, godsdienst en levensbeschouwing en maatschappijleer. In een dagopening wisselen leerlingen ervaringen uit. Ze staan dan ook bij de zin van het leven en hun eigen levensbeschouwelijke identiteit.
Van der Sijde: “Ik zie het als een uitdaging voor een christelijk blad te schrijven, omdat het je eigen kijk op de wereld ook scherp stelt. Het is zoeken om verschillen en overeenkomsten onder woorden te brengen. Dat is wederzijds: juist door een andere kijk, leer je ook jezelf weer beter kennen.”
De vragen aan het einde van elke column zijn bedoeld voor discussie en dialoog In de klas of thuis aan de keukentafel. “De dialoog met elkaar is in het humanisme belangrijk. Daar hoort zelf nadenken bij, maar humanisme gaat ook om interesse voor de ander. Vandaar ook de nadruk op het woord jíj.”
Tevreden mensen zijn saai
“Ik hoop natuurlijk dat er naar aanleiding van de columns iets gebeurt in een klas. Soms krijg ik ook reacties. De leukste was van een HAVO-4-klas. Ik had een column geschreven `Tevreden mensen zijn saai´. De strekking: als je met alles tevreden bent, dan is er geen drive meer de wereld te verbeteren. De klas was het niet met me eens en vond dat ook als je tevreden bent je prima kunt inzetten voor een betere wereld. Ik vond dat een prachtige brief.”
Breedte van het humanisme
Het boek is ingedeeld in verschillende thema´s: zoals vrijdenken, spiritualiteit, maar ook menswaardig samenleven en levenskunst. Elk thema is ingeleid met een korte beschouwing waarin ook de plaats van het thema in het humanisme wordt toegelicht.
“Ik wil heel graag de breedte van het humanisme laten zien, dat past ook bij mij. Ik geloof niet zo zeer in God en vindt sommige vrijdenkers heel inspirerend, maar dat sluit niet uit dat ik wel geïnteresseerd ben in spiritualiteit en denken over wat God zou kunnen betekenen voor mensen. Dat is best lastig, want ook door humanisten wordt je wel eens in een hoek geduwd: `mhh wat zweverig!´ Ik vind mezelf helemaal niet zweverig. Het is maar net op welk hoofdstuk in het boek jíj de nadruk legt.”
Trots
“Ik ben eigenlijk best trots op het boek,” zegt Van der Sijde. “Vooral omdat ik hierin de diversiteit en rijkdom van het humanisme kan laten zien.” Wat de kern van zijn persoonlijk humanisme is, vertelt hij ook in een van zijn columns. “Humanisme is voor mij de kunst om mooie, fijnzinnige en aantrekkelijke kanten van het mens-zijn te ontwikkelen.”
Niet dat `het ontwikkelen´ vanzelf gaat, zeker niet als puber. Er zijn immers zoveel invloeden en de groepsdruk is groot. En daarnaast ben je natuurlijk nog volop bezig te ontdekken wie jezelf bent.
Bas van der Sijde: “Dat ieder mens zichzelf mag zijn. Dat lijkt mij een belangrijk uitgangspunt. Jezelf ontdekken, voor jezelf opkomen, erbij horen. Belangrijke thema´s waar ik zelf toen ik jonger was ook mee worstelde. Er zijn twee stukjes in het boek die gaan over homoseksualiteit. Ik vond het niet eenvoudig om dat aan mijn ouders en de omgeving te vertellen. Eén van de stukje gaat over de vraag of een docent aan de klas moet vertellen dat hij homo is. Een leerling vraagt hem of hij homo is, waarop hij een rood hoofd krijgt. Ik vind het interessante vragen: waarom vraagt deze leerling dit? Waarom krijgt de docent een rood hoofd?”
Vele Thema’s
Naast de vrijheid om jezelf te kunnen zijn komen aan bod: vriendschap, rouw, herrie om Harry Potter, omgaan met tegenslagen, keuzes maken, eenzaamheid en geluk. Het boekje sluit af met een column over Jaap van Praag, een van de oprichters van het Humanistisch Verbond. De laatste zinnen zijn. “Het is op zichzelf al de moeite waard om iets van het leven te maken. Er is altijd nog hoop tegen de wanhoop van de tijd. Niets verwachten, alles hopen.”
Bestellen?
Het boek kunt u verkrijgen via de uitgever