Hoe word je goed ouder? Wat is daar waardevol aan, maar ook, wat gaat verloren? Rudy Schreijnders (62) reageerde op onze oproep om geïnterviewd te worden over dit onderwerp. Hij heeft een prachtig leven en vreest de dood niet. Wel maakt hij zich zorgen over mogelijke beperkingen.
“Ik wil zelf bepalen hoe ik mijn leven inricht, bewust kiezen en mezelf ontplooien, zo heb ik altijd geleefd en zo wil ik ook goed ouder worden”,, vertelt Schreijnders. Maar ook veranderen als je denkt dat het moet. Want ook dynamiek en uitdagingen horen bij het goede leven.
Planning
Dat gaat niet vanzelf, dat moet je soms plannen. Schreijnders: “Sommigen gaan pas na hun pensioen nadenken over wat ze verder willen. Dan is het vaak te laat. Ik ben op mij 60ste aan mijn promotieonderzoek begonnen aan de Universiteit voor Humanistiek. Op mijn 40ste heb ik ervoor gezorgd dat ons huis in 20 jaar werd afbetaald en nu is dat hypotheekvrij. Daardoor kan ik met een fiks lager inkomen toch nog comfortabel leven. Door de regie over mijn eigen financiën en leven te nemen kon ik een wens die ik al jaren had, in vervulling laten gaan. Naast een baan, zou een promotieonderzoek me niet gelukt zijn.”
Tweede jeugd
Schreijnders ervaart het al een tweede jeugd. “De wereld van de Universiteit is heel dynamisch, met inspirerende mensen die bewust bezig zijn met hun leven. Het houdt me nieuwsgierig en vitaal.” Dat gaat niet vanzelf. “Ik zorg wel goed voor mijn lichaam en geest, terwijl ik overigens ook wel lekker en eten en drinken kan waarderen. De balans is belangrijk.”
Eeuwig leven
Bij ouder worden horen ook dood en vergankelijkheid en omgaan met beperkingen. Het speelt in Schreijnders leven niet zo´n grote rol. “Ik ken geen angst voor de dood. Ik ken wel angst voor beperkingen en ook voor extreem lijden. Het lijkt me onprettig mijn zelfstandigheid te verliezen. Ik ben naast donateur van het Humanistisch Verbond ook lid van de Nederlandse Verenging voor een Vrijwillig Levenseinde. Want ik wil als dat nodig mocht zijn, de regie over mijn eigen levenseinde voeren.”
Nee, een eeuwig leven is veel beangstigender dan de dood, vindt Schreiijnders. “Het lijkt me mooi iets na te laten, een herinnering in iemands hoofd, misschien één of twee boeken. Meer vraag ik niet, want we zijn nu eenmaal eindig. Verder ben ik vooral dankbaar voor mijn leven dat ik heb kunnen leven in een prachtige, fascinerende, welvarende, vredige en vrije samenleving. Dankbaar ben ik ook voor de mooie dingen en voor de lieve mensen die ik om mij heen heb.”
Levenswijsheid
Het ouder worden heeft Schreijnders (hij aarzelt even voordat hij het woord uitspreekt) zeker enige `levenswijsheid´ gebracht.”Als je ouder wordt, kun je beter vergelijken met je eigen ervaringen en ervaringen van anderen. Ik heb altijd veel gereisd, veel andere mensen ontmoet, ook mensen uit andere culturen. Dat leert je goed relativeren en geeft een enorme rijkdom en is waardevol. “
Blasé
Het risico van ouder worden is dat je blasé wordt, denkt Schreijnders.
“Je hebt alles al gezien of gedaan. Hoe je dat moet voorkomen? Tja, ik zoek telkens naar situaties die veranderen. Zo ben ik een liefhebber van voetbal, waar je op uitgekeken zou kunnen raken. Maar het spel heeft zich zo ontwikkeld de afgelopen jaren. Kortom: als je oog hebt voor veranderingen, is de wereld altijd anders. Ik blijf de wereld dus zien als een grote uitdaging.”
Dat alles verandert zet Schreijnders aan het denken. “De nieuwste i-Pad kan ik nog bedienen, maar er komen ongetwijfeld nieuwe apparaten waar ik niet meer mee om kan gaan. Dat vind ik nu al jammer.”