Uitvaartbegeleider in beeld: Maria van de Wetering
Iedereen verdient een waardig afscheid. De Humanistische Uitvaartbegeleiding helpt je hierbij. Met persoonlijke aandacht bieden humanistische uitvaartbegeleiders ondersteuning in het vormgeven van de uitvaartceremonie. Zij doen hun werk op vrijwillige basis. Wat motiveert hen om er te zijn voor de nabestaanden? Maria van de Wetering is uitvaartbegeleider bij regio Gelderland.
“Toen mijn opa overleed, ik was 19, kreeg hij een katholieke uitvaart zoals de gewoonte was in mijn familie. We zaten op afstand van het hele gebeuren en ik dacht: ‘Zo moet het niet! We moeten rondom de kist zitten en verhalen over opa vertellen’. Toen ongetrouwde zussen van mijn ouders overleden, vroeg ik of iemand iets persoonlijks ging vertellen. Gebeurde dat niet en was er een onbekende pastor, dan vertelde ik een verhaal over de overledene dat ik verzameld had in onze familie.”
“Ook toen mijn man overleed, bijna 13 jaar geleden, sprak ik zelf. Het hielp me toen om steeds bij hem een deel van de tekst voor te lezen, – hij was thuis opgebaard -. Daardoor lukte me dat in de aula zonder te emotioneel te worden. Dat gevoel van ‘we hebben het goed gedaan’ hielp me. Ook om door de ergste rouwperiode heen te gaan. Zo liep de wens om te spreken bij uitvaarten als een rode draad door een groot deel van mijn leven. Ik was ook heel gelukkig toen ik de humanistische uitvaartsprekers op het spoor kwam. Dat wilde ik! Maar ik werkte nog. Het is nodig om vrij van werk te zijn, je moet wel wat dagen vrijuit kunnen besteden aan een uitvaart.”
“ Voor mij is het heel belangrijk dat het leven van ieder mens in het licht komt te staan. Ieder mens heeft een verhaal dat verteld dient te worden. ”
“Ik ben trots op deze vrijwilligersfunctie. Alles wat ik in mijn leven en werken aan ervaring heb opgedaan, komt hier bijeen. Het geeft me veel voldoening om een familie of vrienden van een overledene bij te staan in de eerste periode na een overlijden. Ik hoor hun verhalen en probeer hun sfeer goed in me op te nemen. Voor mij is het heel belangrijk dat het leven van ieder mens in het licht komt te staan. Ieder mens heeft een verhaal dat verteld dient te worden. In goed overleg met familie en met de uitvaartverzorger komt er dan een passende afscheidsbijeenkomst in een aula, op een kerkhof of soms bij iemand thuis. Daarna kan een familie verder en kunnen ze gaan rouwen, omdat ze een goed gevoel over de uitvaart hebben.”
“Mijn leven is verrijkt met de vele prachtige levensverhalen die ik mocht horen en het gevoel dat ik een steentje bij heb mogen dragen in een zo gevoelige periode in het leven van veel mensen.”
Wat motiveert anderen om er te zijn voor de nabestaanden?
Vrij denken, samen leven. Sinds 1946.
Blijf op de hoogte van acties voor een menselijker samenleving, inspirerend nieuws en evenementen.