“Ik probeer rust te creëren.”
Leon Boer uit Hank (Noord-Brabant) is ruim vijf jaar humanistisch uitvaartbegeleider. Wat houdt het werk in en wat maakt het zo bijzonder om te doen?
“Als spreker bij de Humanistische Uitvaartbegeleiding begeleid ik mensen bij het afscheid van hun dierbare waarbij mijn focus ligt op de afscheidsceremonie. Ik breng structuur aan door middel van een draaiboek, geef muzikale suggesties en schrijf, indien gewenst, het levensverhaal.
Het streven is om recht te doen aan de persoon die overleden is, maar ook recht te doen aan de mensen die achterblijven. Ik vind het altijd mooi om met rituelen en symbolen te werken. Ik heb een uitvaart gedaan van een man die een dochter naliet en een kleinkind. Toen hij overleed was zijn beker koffie nog halfvol. We hebben toen voor het thema koffie gekozen, als symbool van de warmte en huiselijkheid van vader. Op de kist hebben we een heel mooi kleed gelegd met koffiebonen. Op die manier maak je het persoonlijk.
Ik ben erg gefascineerd door afscheidsrituelen. Samen met nabestaanden zoek ik naar symbolen of elementen die passen bij de overledene en kenmerkend waren voor deze unieke mens. Verder probeer ik vooral rust te creëren. Wanneer je als uitvaartbegeleider rust uitstraalt dan werkt dit ook door op nabestaanden. Als het past, stel ik de nabestaanden het lintenritueel voor. Hierbij zijn de nabestaanden en de persoon in de kist met een lint aan elkaar verbonden. De nabestanden kiezen de kleur uit, die past bij de overledene. Ik rijk een schaar aan en laat de familie het lint doorknippen. Een deel van het lint blijft bij de overledene, het andere deel gaat met de familie mee naar huis als tastbare herinnering aan de relatie met de overledene. Het is dan heel mooi om te zien met welke delicaatheid mensen dat lint doorknippen.
Het allermooist vind ik een ‘gesprek bij leven’, waarbij ik samen met de betrokkene voorbereidingen tref voor een naderend afscheid. Tijdens de gesprekken is ruimte voor verdriet maar er wordt gelukkig ook vaak gelachen. (Een must wat mij betreft) Ik beschouw het als een voorrecht om zo dichtbij te mogen komen. Natuurlijk is het confronterend wanneer je naar een terminaalziek iemand luistert terwijl een vierjarig dochtertje aan dezelfde tafel zit te kleuren. Gelijktijdig is zo’n ervaring een extra stimulans om de allermooiste afscheidsceremonie te organiseren.”
“ Het streven is om recht te doen aan de persoon die overleden is, maar ook recht te doen aan de mensen die achterblijven. ”
Deel deze pagina
Meer over uitvaartbegeleiding en een betekenisvol, waardig afscheid:
Vrij denken, samen leven. Sinds 1946.
Blijf op de hoogte van acties voor een menselijker samenleving, inspirerend nieuws en evenementen.