Wat vind je belangrijk, wat geeft je leven zin? Hoe ga je om met de mooie en lastige dingen in het leven? Dit zijn typisch vragen waar een humanist bij stilstaat. Het antwoord op deze vragen is voor iedereen anders. Dat wil niet zeggen dat je het allemaal alleen hoeft te verzinnen. Laat je inspireren door mensen die leven als humanist. Deze keer: Nina Abotar.
Nina Abotar studeerde Communicatie- en Informatiewetenschappen aan de Universiteit Utrecht, specialiseert zich in gemarginaliseerde groepen in de media en heeft als campagnemedewerker gewerkt bij het Humanistisch Verbond.
Wanneer besefte je dat je humanist bent?
‘Toen ik een stage met een maatschappelijk tintje zocht en zo bij Humanistisch Verbond terechtkwam. Het rebelse deel van mezelf wil zich niet tot één hokje conformeren, maar ik sta volledig achter de principes en kernwaarden van het humanisme. Het helpt me omgaan met alle negatieve dingen waarmee je onder meer online wordt overspoeld; het is als een houvast in het leven. Voorheen miste ik iets op dat gebied.’
Wat betekent humanisme voor jou?
‘Het is een manier om bij mezelf te checken of ik de dingen doe zoals ik ze echt wil doen. Neem ik voldoende verantwoordelijkheid, naar mezelf en anderen? Sta ik genoeg in verbinding? Zijn de verwachtingen die ik heb redelijk? Ben ik ethisch bezig? Met name als het om gemarginaliseerde groepen in de samenleving gaat is het belangrijk jezelf die spiegel voor te houden. Je kunt van alles heel goed bedoelen, maar je moet wel je eigen morele kompas in de gaten blijven houden. Dat doe ik door mezelf te blijven checken aan humanistische waarden.’
Wat is een belangrijke humanistische waarde in jouw leven?
‘Verbinding. Wellicht omdat ik daarmee de meeste moeite heb. Het lastigst vind ik het wanneer andere mensen een heel andere mening hebben. Als kind kon ik daar al moeilijk mee omgaan. Inmiddels weet ik dat onze meningen gevormd worden door onze ervaringen, en dat er vaak hele verhalen achter schuilgaan. Die beginnen me nu vooral te interesseren in plaats van dat ze weerstand oproepen.’
Welk taboe in de samenleving zou je graag doorbreken?
‘Dat we het zogenaamd gezellig moeten houden. Bijvoorbeeld wanneer een moeilijk onderwerp ter sprake komt of een racistisch grapje wordt weggelachen. Laten we het gezellig houden, zeggen we dan al snel. Terwijl: die gezelligheid is een heel bevoorrecht iets, bepaalde mensen voelen zich helemaal niet gezellig op dat moment en ik vind het belangrijk om dat te benoemen. Dan is het maar even niet gezellig, maar wat je ervoor terugkrijgt is zoveel meer belangrijker en waardevol.’
Wie of wat kan wel wat humanisme gebruiken?
‘Iedereen met een machtspositie, of dat nu mensen in de politiek of het bedrijfsleven zijn of waar dan ook. Iedereen die het lot van een ander bepaalt, klein of groot. Een humane blik zal veel verschil maken.’
Heb je een mooie lees-, luister- of kijktip?
‘Het boek De fontein van Els van Steijn dat gaat over familiestructuren en hoe generationele patronen elkaar opvolgen. Het laat zien hoe je familie als het ware is opgebouwd als een fontein, met meerdere lagen die in elkaar overstromen, en hoe je kan worden beïnvloed door lagen boven je. Voor mij gaat het heel erg over het leren begrijpen en vergeven van anderen. Het helpt me snappen waarom sommige mensen zich op een bepaalde manier gedragen, wat vaak van alles te maken heeft met hoe zij zijn opgegroeid. Je leert dat vrijwel niemand iets vanuit kwade bedoelingen doet. Het brengt compassie.’
Wat is een wijze levensles die je hebt geleerd?
‘We mogen onszelf en anderen wat meer de tijd gunnen. Ik geloof dat het belangrijk is dat we wat meer vertrouwen hebben dat het wel goedkomt met ons. Dat klinkt als een cliché, maar we worden nu eenmaal zodanig geconfronteerd met de succesvolle levens van anderen dat het al gauw voelt alsof je als een gek dingen moet gaan ondernemen. Het tegendeel is waar: neem juist maar even de tijd om te bedenken wat je echt wilt.’
Als er een Humanist van het Jaar-award zou zijn, aan wie zou jij die uitreiken?
‘Als hij dit leest vindt hij me vast een slijmbal, maar voor mij is het Bas Vos; hoofd campagnes en communicatie bij het Humanistisch Verbond en mijn voormalige baas. Hij is optimistisch op een ongelooflijk aanstekelijke manier. Wat er ook gebeurt, welk hopeloos nieuws over het klimaat of Gaza er ook naar buiten komt, hij blijft zich richten op positieve aspecten en de mensen die goed doen. Zijn ongeremde enthousiasme heeft me menig keer van weemoedigheid gered.’
Wat wil jij de wereld nalaten?
‘Ik hoop bij te dragen aan een wereld waarin iedereen de ruimte heeft om zichzelf te zijn. Ik snap niet zo goed waarom we elkaar continu zo op de nek zitten. Waarom roept een jongen die nagellak wilt dragen nog altijd zoveel reacties op? Als iemand zijn geluk het geluk van een ander niet in de weg zit, laat het dan lekker. Het leven is zo kort, haal eruit wat je kan en geniet ervan.’
Wat brengt jou bij het Humanistisch Verbond en wat brengt het Humanistisch Verbond jou?
‘Naast de fysieke evenementen is het een plek in mijn hoofd die me eraan herinnert dat ondanks alle narigheid ook veel andere mensen zich inzetten voor een betere wereld. Bij het Humanistisch Verbond vond ik het fantastisch om te kunnen bijdragen daaraan: het creëren van die veilige haven voor anderen. Het heeft voor mij ook de doorslag gegeven dat ik hoe dan ook werk wil blijven doen met een zelfde soort maatschappelijke inslag. Ik weet nu dat je écht invloed kunt hebben.’
“ Het humanisme helpt me omgaan met alle negatieve dingen waarmee je wordt overspoeld; het is als een houvast in het leven. ”
