Direct naar de inhoud
Word lid

Humanistisch DNA – Marian Pater

Type content: Nieuws Categorieën: Humanistisch DNA Gepubliceerd op:

Wat vind je belangrijk, wat geeft je leven zin? Hoe ga je om met de mooie en lastige dingen in het leven? Dit zijn typisch vragen waar een humanist bij stilstaat. Het antwoord op deze vragen is voor iedereen anders. Dat wil niet zeggen dat je het allemaal alleen hoeft te verzinnen. Laat je inspireren door mensen die leven als humanist. Deze keer: lid en voorzitter van de afdeling Drechtsteden Marian Pater.

Wat maakt je tot een humanist?

‘Dat ik mij volledig herken in het streven van het Humanistisch Verbond naar vrijheid om over mijn leven, mijn liefde en mijn dood te beslissen. Dat wil ik voor mijzelf en voor alle andere mensen. Ik bedoel, ik hou van voor elkaar zorgen en het sociale aspect, maar als bijvoorbeeld een overheid gaat zeggen wat je wel of niet mag doen, dan heb ik het daar lastig mee.’

Wat betekent humanisme voor jou?

‘Het heeft mij taal gegeven voor hoe ik over de dingen denk, woorden om erover te kunnen praten. Over leven, liefhebben en doodgaan, in samenhang met een groter geheel. Ook leer ik veel over filosofie en hoe alles zich ontwikkelt. Laat in de dertig was ik zoekende naar verdieping. Van huis uit ben ik niet kerkelijk opgevoed, maar er was ook niet echt iets anders voor in de plaats. Een vriendin noemde het Humanistisch Verbond, ze vond het wat voor mij. Tijdens bijeenkomsten werd een snaar geraakt en kwam ik in contact met gelijkgestemden. Dat aspect van verbinding vind ik bijzonder; de interessante bijeenkomsten die ik inmiddels help organiseren en het gegeven dat de groep betrokkenen steeds groter wordt. Daar ben ik echt wel trots op.’

Wie of wat kan wel wat humanisme gebruiken?

‘Iedereen die zich bekneld voelt in zijn leven en denkt dingen niet te mogen. Ik woon in de biblebelt namelijk en daar zie ik veel beknelling. Ik zie mensen die van alles niet mogen van zichzelf, van de wereld om hun heen of van een God of weet ik wat. Dat vind ik triest. Ik zou willen dat ze hun eigen keuzes maakten. Maar los daarvan zou ik willen dat bijvoorbeeld Poetin wat humanistischer wordt.’

Wat is een wijze levensles die je hebt geleerd?

‘Mijn vader is voor mij een belangrijke man en hij is ook nog in het land der levenden gelukkig, hij is 86. Hij heeft het idee dat sommige dingen lopen zoals ze lopen en dat je ze gewoon zo moet laten lopen. Dat betekent niet dat je je er niet druk om hoeft te maken, maar realiseer je wel waar je je energie op focust. Als ik denk dat ik iets op een positieve manier kan beïnvloeden zal ik dat doen, maar soms zijn er situaties waar je je niet mee hoeft te bemoeien. Met mijn kinderen heb ik dat regelmatig. Ze kunnen het, laat het los, zegt mijn vader dan.’

To the End of the Land

(Een vrouw op de vlucht voor een bericht, NLe vertaling)

David Grossman

Mijn lievelingsboek. Het speelt zich af in Israël, waar mannen en vrouwen op jonge leeftijd in militaire dienst moeten. Voor die families is dat verschrikkelijk spannend, want komen ze wel weer terug? Sommigen verlengen hun dienst echter vrijwillig. Het boek gaat over een moeder waarvan de zoon dat doet en zij begrijpt daar helemaal niets van. Ik kan me erg herkennen in dat gevoel, dat je soms denkt: hou op, schei uit. Om ermee om te gaan gaat de moeder maar wandelen, eindeloos lopen; to the end of the land. Zelf steek ik mijn hoofd soms ook in het zand tot ik het aankan ergens mee om te gaan.

Waar ben je in je leven anders over gaan denken?

‘Als jong mens heb je nog wel eens het idee dat de wereld om jou draait. Dat is veranderd. Ook geloof ik nu meer dan vroeger dat ik een verschil kan maken. Ik heb gezien dat het zin heeft.’

Wat is een wijze levensles die je hebt geleerd?

‘Van mijn moeder heb ik altijd meegekregen om mensen in hun waarde te laten en begrip te hebben, hoe anders ze ook in het leven staan. Misschien hebben ze wel een moeilijk verleden gehad dat alles verklaart.’

Is er een taboe dat je hebt doorbroken?

‘Niet specifiek, maar ik merk wel dat ik minder moeite heb om voor mijn eigen interesses op te komen. Daardoor sta ik ook weer sterker in het opkomen voor anderen. Ik merk dat ik nu vragen stel wanneer ik tegen conventies aanloop: zijn de dingen die we voorgenomen aannemen wel juist?’

Wat wil jij de wereld nalaten?

‘Positivisme. Ondanks dat mijn moeder al zeventien jaar geleden is overleden word ik nog steeds aangesproken over haar, omdat iedereen haar zo mocht. Ze zat echt bij mensen in het hart om hoe ze was. Daarnaast probeer ik om mijn invloed zo ver mogelijk te laten reiken, ik wil graag maatschappelijk van betekenis zijn. Als ik kan zorgen dat het beter, groener, socialer, zinvoller of gewoon leuker wordt dan ga ik daar mijn stinkende best voor doen.’

Als er een Humanist van het Jaar-award zou zijn, aan wie zou jij die uitreiken?

‘Ik heb veel bewondering voor Lale Gül en het boek dat ze heeft geschreven, ‘Ik ga leven’. Als je zo duidelijk weet dat je uitspraken afgestraft gaan worden maar ze toch opschrijft, vind ik je ongelooflijk dapper. Zeker op zo jonge leeftijd.’

Roeland Ensie

Deel deze pagina

Meer mensen met humanistisch DNA