Sommigen voeren luidkeels actie, anderen stropen in stilte de mouwen op. Vijf verhalen van mensen die de noodzaak voelen om niet aan de zijlijn te blijven staan in deze roerige tijden vol crises, maar iets te dóén om de wereld een beetje beter te maken. Hoe houden zij het vol?
EVA DE GOEIJ (31) is docent Sexuality and Youth aan Universiteit Utrecht en bestuursvoorzitter van Ava, de door het Humanistisch Verbond opgerichte belangenorganisatie rondom abortus en anticonceptie.
“Als neurowetenschapper zie ik mezelf eerder als een onderzoeker dan als een activist. Maar het is waar: ik heb wel de illusie en in ieder geval de hoop dat dingen die niet goed zijn veranderd kunnen worden. Ik leg me niet snel bij onrecht neer, maar denk: mensen, als we er even met z’n allen de schouders onder zetten, kunnen we er wat aan doen.
Het feminisme kwam op mijn pad via een goede vriend van mij, Santi van den Toorn, die het feministisch platform De Bovengrondse startte en mij inspireerde om ook actief te worden. In Nederland wordt er best veel geluld en weinig gedaan, daarom was De Bovengrondse een doetank in plaats van een denktank. Dat paste goed bij mij, maar na verloop van tijd wilde ik me langer met één bepaald onderwerp bezighouden en ook betrokken zijn bij alle verschillende fases die een grote maatschappelijke verandering nu eenmaal kent. Dat doe ik nu bij Ava, opgericht door het Humanistisch Verbond, waar ik toen werkte. Ava is een cliëntenorganisatie die opkomt voor de belangen van mensen rondom anticonceptie en abortus.
Goed verhaal?
Dit en meer journalistieke verhalen lees je in HUMAN INC, het tijdschrift van het Humanistisch Verbond.
Anderhalf jaar geleden ben ik burn-out geraakt omdat ik steeds voor 100 procent bezig was voor de goede zaak. Ik denk nu vaak aan wat Naomie Pieter, ook een activist, ooit tegen me zei: ‘Het vraagt een constante effort, jarenlang, om iets echt te veranderen.’ Om dat vol te kunnen houden, heb ik nu als focus seksueel reproductieve vrijheid in Nederland gekozen, met de nadruk op het voorkomen of afbreken van een ongewenste zwangerschap. Ik ben solidair met andere feministische acties, want onze strijd is met elkaar verbonden, maar ik kan het niet allemaal op me nemen. Ik doe wat ik kan, maar ik hoef niet meer de hele tijd ‘aan’ te staan. Dat gaat gewoon niet. Ik sta mezelf nu ook meer lummelruimte toe en tijd om met mijn vrienden te zijn, ook met vrienden die niet activistisch zijn.
Ik wil heel graag dat abortus uit het Wetboek van Strafrecht gaat, dat anticonceptie en menstruatieproducten voor iedereen worden vergoed, en dat in Nederland en in Europa abortussen ook worden vergoed voor mensen die geen documentatie hebben. Dat zijn de concrete eisen, daarnaast zijn er ook sociale barrières die ook hier in Nederland nog geslecht moeten worden: de stigmatisering van mensen die voor abortus kiezen bijvoorbeeld. Het is belangrijk om te geloven dat mijn doelen haalbaar zijn. Ik denk dat ik het werk anders niet zou opbrengen. Gelukkig geloof ik oprecht dat het gaat lukken.”
Abortus is geen misdaad!
In Nederland staat abortus nog steeds in het Wetboek van Strafrecht. Dat moet anders. Samen met BNNVARA starten wij een burgerinitiatief.
Tags:#Abortus #ava #human inc #Humanisme
Meer verhalen uit HUMAN INC.
Vrij denken, samen leven. Sinds 1946.
Blijf op de hoogte van acties voor een menselijker samenleving, inspirerend nieuws en evenementen.