Vrijdenkers: Sofyan El Bouchtili
Het geloof verlaten waarmee je bent opgegroeid en verknoopt: deze mensen kónden niet anders. Makkelijk was het nooit.
SOFYAN EL BOUCHTILI (26) is freelance journalist. Hij groeide op in een islamitisch gezin.
“Ik vind het belangrijk me uit te spreken over het geloof verlaten, hoewel het mij persoonlijk niet veel brengt. Het kost me alleen psychisch leed, sociale contacten. Toch blijf ik me erover uitspreken, want ik wil anderen die in hetzelfde schuitje zitten laten weten: je bent niet alleen. Vooral vrouwen hebben het zwaar. De buitenwereld schrikt nog altijd als ze horen hoe ingrijpend het is om als moslim openlijk niet te geloven. Men denkt dat het buitensluiten niet meer gebeurt, maar daarmee heeft men een te modern idee van de islam. Een conflict hebben met je ouders is iets anders dan uit een hele gemeenschap te worden gegooid.
De moslimgemeenschap is een van de meest hechte die ik ken, een bijzonder warme plek om in te zitten als je erbij hoort. Maar zodra je iets doet wat de groep kan beschadigen, word je genadeloos afgestraft. Tegenwoordig komt daar ook steeds meer gewelddadige retoriek bij kijken. Wat Lale Gül nu meemaakt, ken ik uit eigen ervaring. Op het moment dat je in het openbaar bedenkingen uit tegen de islam, krijg je bedreigingen van mensen die je het allerergste toewensen.
Met het geloof en de gemeenschap waarin ik opgroeide, verloor ik ook wat je het handboek van het leven zou kunnen noemen, iets waarnaar je altijd kunt teruggrijpen. Het is niet erg om te beseffen dat het bestaan zinloos is, misschien is het zelfs wel goed, want dan kun je in vrijheid leven. Maar als je nooit hebt geleerd hoe je met vrijheid moet omgaan, kan het best heftig zijn.
“ Met het geloof en de gemeenschap waarin ik opgroeide, verloor ik ook wat je het handboek van het leven zou kunnen noemen ”
Toen ik jonger was, noemde ik mezelf humanist, omdat ik had begrepen dat we voor elkaar leven, als we dat niet doen voor God. Maar toen ik me in het ontstaan van oorlogen verdiepte omdat ik misschien oorlogsjournalist wilde worden, zag ik dat het anders is: we leven niet voor elkaar, maar alleen voor onszelf. Dat besef was destructief, want het maakte dat de kern van het humanisme naïef leek. Daar worstel ik nu het meest mee. Ik zou terug willen naar die mensenliefde, omdat dit voor mij de beste zingeving is die ik tot nog toe heb gevonden.
Daarnaast moet ik aan de slag met mijn minderwaardigheidsgevoelens, die waarschijnlijk voortkomen uit het feit dat ik vanaf mijn elfde, toen ik me ineens realiseerde dat het bestaan van een God erg onwaarschijnlijk is, heb gedacht dat ik niet goed genoeg was voor mijn ouders – omdat ik niet hetzelfde kon geloven als zij.”
Lees ook de verhalen van Sofyan, Rajiv, Oliver, Veerle en Inge.
Het Humanistisch Verbond komt op voor het recht om te geloven wat je wilt, dus ook om niet te geloven. Bekijk hier ons dossier Vrijheid van denken.
Dit artikel komt uit HUMAN INC., het journalistieke tijdschrift van het Humanistisch Verbond
Meer lezen? Er zijn twee opties:
- Word lid, dan krijg je het magazine thuisgestuurd. Lid worden kan gemakkelijk en wel hier. Je draagt dan ook gelijk bij aan een sterker, hoognodig humanistische geluid in Nederland.
- Of neem een proefexemplaar. Bestel deze hier gratis!
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Blijf op de hoogte van acties voor een menselijker samenleving, inspirerend nieuws en evenementen.