Vrijdenkers: Rajiv Bhagwanbali
Het geloof verlaten waarmee je bent opgegroeid en verknoopt: deze mensen kónden niet anders. Makkelijk was het nooit.
RAJIV BHAGWANBALI (34) is danser en masseur. Hij groeide op in een hindoestaanse familie.
“Tot mijn twaalfde ben ik een brave hindoejongen geweest. In de middelbareschooltijd veranderde dat. Als je het hindoeïsme leest zoals ik dat doe, dan is het een geloof dat niks uitsluit. Die alomvattendheid vond ik prachtig, maar die zag ik niet terug in de nauwe geloofsvisie van mijn familie. Zij focusten zich vooral op het uitvoeren van de rituelen, niet op de inhoud daarvan. In die tijd raakte ik via het dansen betrokken bij de hiphopcultuur, waarvan de waarden – peace, love, unity & having fun – wél echt geleefd werden. Ik had niet het idee dat ik daarmee van mijn geloof afdreef, maar ik nam wel afstand van de mensen die religie interpreteren op een manier die hen goed uitkomt.
Dat ik niet meeging in het verwachtingspatroon van mijn familie, die in mij een toekomstige hindoepriester zag, leidde tot onrust. Bij hen, maar ook bij mij. Ik ben iemand die zijn gevoel volgt, dus ik twijfelde niet, ik wist dat ik naar eer en geweten handelde. Maar het was natuurlijk toch moeilijk, want ik voelde ook loyaliteit ten opzichte van mijn familie. Ik dacht vaak: moet ik wéér die guy zijn die zo moeilijk doet? Dat denk ik nog steeds weleens. Maar al ben ik van nature best een pleaser, in deze kwestie kan ik niet over mijn eigen waarden heenstappen.
“ Als je het hindoeïsme leest zoals ik dat doe, dan is het een geloof dat niks uitsluit. Die alomvattendheid vond ik prachtig, maar die zag ik niet terug in de nauwe geloofsvisie van mijn familie. ”
De verhalen die binnen het hindoeïsme worden verteld vind ik prachtig, maar het zijn geen letterlijke waarheden. Ik zie ze meer als symbolische levenslessen die je nodig hebt om abstracte denkbeelden over universele waarheden zoals liefhebben, niet liegen, niet stelen en elkaar geen kwaad doen, over te brengen op mensen zoals mijn familieleden, die ze zonder mythologie niet begrijpen.
Je hoeft niet letterlijk te geloven in een blauwe man met vier armen die de wereld heeft geschapen. Als ik lees dat Shiva de wereld redde van de ondergang, vraag ik me af: waar staat Shiva’s derde oog voor? Waarschijnlijk voor zelfinzicht, net zoals de duivel staat voor bepaalde verlangens die je zou moeten bedwingen, zoals hebzucht. ‘Het derde oog is een wapen tegen de duivel’ wil dus zeggen: zelfinzicht is handig om je te kunnen beheersen. Dat is een levensles waarvoor je in principe geen geloof nodig hebt.
Een ritueel kan een manier zijn om je bewust te worden van bepaalde kernwaarden die je diep in je hebt, en die opnieuw te ijken. Daar kun je dus echt iets aan hebben als je het niet zomaar klakkeloos uitvoert. Ik probeer daar nu mijn eigen vormen voor te vinden.”
Lees ook de verhalen van Sofyan, Rajiv, Oliver, Veerle en Inge.
Het Humanistisch Verbond komt op voor het recht om te geloven wat je wilt, dus ook om niet te geloven. Bekijk hier ons dossier Vrijheid van denken.
Dit artikel komt uit HUMAN INC., het journalistieke tijdschrift van het Humanistisch Verbond
Meer lezen? Er zijn twee opties:
- Word lid, dan krijg je het magazine thuisgestuurd. Lid worden kan gemakkelijk en wel hier. Je draagt dan ook gelijk bij aan een sterker, hoognodig humanistische geluid in Nederland.
- Of neem een proefexemplaar. Bestel deze hier gratis!
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Blijf op de hoogte van acties voor een menselijker samenleving, inspirerend nieuws en evenementen.