Vrijdenkers: Oliver Yeoah
Het geloof verlaten waarmee je bent opgegroeid en verknoopt: deze mensen kónden niet anders. Makkelijk was het nooit.
OLIVER YEOAH (42) heeft een eigen taxibedrijf en werkt daarnaast als coach. Hij groeide op in de gemeenschap van zevendedagsadventisten.
“Geïnspireerd door predikanten en evangelisten tegen wie ik opkeek, ging ik theologie studeren. Ik wilde worden zoals zij. Maar tijdens mijn studie begonnen de twijfels. In de kerk geloof je, op school denk je. Die twee dingen gaan niet altijd hand in hand. Sterker nog: bij mij begonnen ze ver uit elkaar te lopen, omdat ik ontdekte dat wat ik geloofde niet per se logisch was. Bijvoorbeeld de vraag: wie schreef het boek Genesis? Dat kon Mozes niet zijn, zoals mij altijd was geleerd, want Mozes gaat dood in het boek en je eigen dood kun je niet beschrijven. Dat was nog niet eerder bij me opgekomen! En zo ging het maar door: als dít zo was, hoe zat het dan met dát? Ik verdween steeds dieper het konijnenhol in. Mijn wereld werd groter, maar het bracht mijn geloof aan het wankelen. Hoe meer ik las en leerde, hoe minder ik kon vasthouden aan de grondbeginselen van het adventisme zoals ik die had meegekregen. Dat was zowel bevrijdend als pijnlijk.
Ik ben toch predikant geworden omdat ik mensen wilde inspireren en helpen. Ik dacht: als ik de adventistische dogma’s weglaat, kan ik dat doen door naar hen te luisteren en hen aandacht te geven. Dat heb ik vijf jaar bij verschillende zevendedagsadventistenkerken gedaan. Het ging voor mijn gevoel grotendeels goed, al worstelde ik wel met het schrijven van preken: wat kon ik wél zeggen, wat níét? Ik wrong mezelf in allerlei bochten om een kloppend verhaal te maken waarmee ik zelf ook kon leven, maar toch kwam soms de vraag: ‘Wanneer ga je eens echt adventistisch preken? Je lijkt wel een humanist!’ ”Jezus was ook een humanist”, antwoordde ik dan, maar dat was niet wat een deel van mijn gemeenschap wilde horen. Op een gegeven moment heb ik voor mezelf besloten dat het zo niet verder kon. Ik voelde zelf ook dat ik daar niet meer thuis was. De kaders waren te smal geworden. Soms denk ik weleens: was ik maar naïef gebleven over het geloof, want dat had mijn leven een stuk makkelijker gemaakt.
“ Als predikant kreeg ik vaak te horen: ‘Wanneer ga je eens echt adventistisch preken? Je lijkt wel een humanist! ”
Ik heb nu vergaande keuzes moeten maken: ik heb de gemeenschap waar ik bij hoorde moeten verlaten, ik heb veel mensen moeten teleurstellen. Dat is niet leuk, maar het kon niet anders. Ik moet waarachtig kunnen zijn ten opzichte van mezelf. Het leven dat ik nu leid past veel beter bij mij. Ik kan doen, denken en zeggen wat ik wil.”
Lees ook de verhalen van Sofyan El Bouchtili, Rajiv Bhagwanbali, Veerle Dietvorst, Dina-Perla Portnaar en Inge Bosscha.
Het Humanistisch Verbond komt op voor het recht om te geloven wat je wilt, dus ook om niet te geloven. Bekijk hier ons dossier Vrijheid van denken.
Dit artikel komt uit HUMAN INC., het journalistieke tijdschrift van het Humanistisch Verbond
Meer lezen? Er zijn twee opties:
- Word lid, dan krijg je het magazine thuisgestuurd. Lid worden kan gemakkelijk en wel hier. Je draagt dan ook gelijk bij aan een sterker, hoognodig humanistische geluid in Nederland.
- Of neem een proefexemplaar. Bestel deze hier gratis!
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Blijf op de hoogte van acties voor een menselijker samenleving, inspirerend nieuws en evenementen.