Vrijdenkers: Inge Bosscha
Het geloof verlaten waarmee je bent opgegroeid en verknoopt: deze mensen kónden niet anders. Makkelijk was het nooit.
INGE BOSSCHA (43) is coach voor kerkverlaters. Ze groeide op in een gereformeerd-vrijgemaakt gezin.
“Heimwee is een groot woord, maar ik herinner me nog heel goed hoe fijn het voelde om zeker te weten dat je gedragen werd door een liefdevolle hemelse Vader. Dingen gebeurden met een reden, alles werd precies gedoseerd op jouw pad gebracht. En na dit leven ging je naar de hemel; je hoefde nooit afscheid te nemen als iemand stierf, want jullie zouden elkaar later weer terugzien. Dat wist ik allemaal zeker. Het is een heel mooi verhaal en ik had het graag ook aan mijn kinderen meegegeven. Maar het is maar een verhaal, tenminste, zo zie ik dat nu. Mijn kinderen heb ik verteld dat opa en oma hierin geloven, maar dat ik denk dat er ook veel andere verhalen zijn. Sommige mensen geloven dit, anderen dat. Jullie zijn vrij om je eigen geloof te kiezen.
Sinds ik afstand heb genomen van het geloof sta ik zoveel vrijer in het leven. Ik kan zijn wie ik ben. Vroeger leerde ik: niet bang zijn, God is bij je. Niet boos zijn, boosheid is van de duivel. Daarmee werden angst en woede dus een taboe. Je mocht wel blij zijn en gepast verdrietig over je zondige aard, maar meer niet. Op de middelbare school kwamen de eerste twijfels aan het geloof, maar die wist ik te onderdrukken door mijn denkvrijheid te beperken. Toen ik mezelf als twintiger na een gewelddadig huwelijk toestond ruimer te denken en te gaan ontdekken wie ik echt was, ging ik ook meer angst en woede voelen. Dat voelde als een achteruitgang, maar dat was het natuurlijk niet: mijn leven werd completer.
“ Ik houd van het nest waaruit ik kom. Net als mijn ouders probeer ik een goed leven te leiden. Alleen heb ik een ander idee over wat dat is ”
Ik besefte dat ik me niet meer hoefde te schamen voor mijn menselijke gevoelens, het was normaal om soms bang of boos te zijn. Ik kijk nu met meer compassie naar mezelf, maar ook naar anderen. Ik probeer minder te oordelen en me meer te verwonderen. Ik ben nieuwsgieriger geworden.
Veel mensen uit strenge geloofsgemeenschappen vinden het moeilijk om in het openbaar te vertellen dat ze er afstand van hebben genomen. Het voelt toch een beetje als nestbevuiling, met modder gooien. Maar ik houd van het nest waaruit ik kom. Net als mijn ouders probeer ik een goed leven te leiden. Het enige verschil is dat mijn inzichten over wat een goed leven is anders zijn dan die van hen. Die erkenning krijg je als afvallige vaak niet en dat kan pijnlijk zijn. Je moet sterk in je schoenen staan om je geloof te verlaten.”
Lees ook de verhalen van Sofyan, Rajiv, Oliver, Veerle en Inge.
Het Humanistisch Verbond komt op voor het recht om te geloven wat je wilt, dus ook om niet te geloven. Bekijk hier ons dossier Vrijheid van denken.
Dit artikel komt uit HUMAN INC., het journalistieke tijdschrift van het Humanistisch Verbond
Meer lezen? Er zijn twee opties:
- Word lid, dan krijg je het magazine thuisgestuurd. Lid worden kan gemakkelijk en wel hier. Je draagt dan ook gelijk bij aan een sterker, hoognodig humanistische geluid in Nederland.
- Of neem een proefexemplaar. Bestel deze hier gratis!
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Blijf op de hoogte van acties voor een menselijker samenleving, inspirerend nieuws en evenementen.