Volgens Van Praagprijs-winnaar Sinan Can drijft de wereld op vrouwen en wordt deze eeuw hún eeuw. Zijn vraag aan Minka Nijhuis: hoe ben je geworden wie je bent?
Minka Nijhuis (61) schrijft als freelance journalist al ruim 25 jaar over mensen in conflictgebieden.
“Ik heb niet het gevoel dat ik veel strijd heb moeten leveren. Ik heb niet de weg van de minste weerstand gekozen, maar het is wel een weg die bij mij past. Het was lastiger geweest als ik stukken had moeten schrijven puur om mijn carrière vooruit te helpen. Als je vanuit je persoonlijke overtuiging werkt, kom je wel obstakels tegen, maar dat levert in essentie geen strijd op. Niet met jezelf, in ieder geval.
Mijn eerste reis bracht me in Cambodja, destijds een streng communistisch land. Omdat accommodaties daar schaars waren, net als mijn budget, logeerde ik bij een gezin in een buitenwijk. Ik zal nooit vergeten hoe ik daar op een avond binnenkwam en de heer des huizes aantrof terwijl hij zijn wapens schoonmaakte. ‘Als de Rode Khmer morgen komt, moet ik voorbereid zijn’, zei hij. Als ze morgen komen, dan zit ik hier in mijn eentje, dacht ik, ver weg van alle andere buitenlanders! Maar er was ook een stemmetje dat zei: maar dit wilde je toch? Je wilde niet aanschuiven bij persconferenties waar iedereen zit, maar de mensen leren kennen over wie het gaat. Je ging het toch anders doen, à la Martha Gellhorn?
“ Ben ik ergens als journalist niet welkom? Reken maar dat ik dan wil komen kijken. ”
Ik wilde iets doen dat toegevoegde waarde had. Ik ging naar Vietnam en Cambodja omdat ik door die landen gefascineerd was. En toen bleek dat ik me in dat soort conflictgebieden goed kan redden. Ik ben niet snel bang, ik vind het leuk om te improviseren en mensen schenken me snel hun vertrouwen. Zo ontwikkelde zich langzamerhand mijn specialisatie: dictaturen en onveilige landen. Plekken die voor iemand die over onrecht wil schrijven natuurlijk ook een fijne uitdaging vormen. Ben ik ergens als journalist niet welkom? Reken maar dat ik dan wil komen kijken. Negen van de tien keer lukt dat. Ik geef niet snel op.
Na meer dan 25 jaar weet ik dat ik van iedere reis wel met iets thuiskom dat de moeite van het vertellen waard is. Toen ik begon met dit werk was ik bij thuiskomst zo vol van alles wat ik had meegemaakt dat ik op feestjes een soort guest from hell was. Ik had het alleen maar over het onrecht in de w
Lees ook over de strijd van Melek Can, de moeder van Sinan Can, Marietje Schaake, Nazmiye Oral en Andrée van Es.
Elke twee jaar reikt het Humanistisch Verbond de Van Praagprijs uit aan een persoon die in leven en werk vernieuwende ideeën en perspectieven laten zien die het humanisme voeden. Meer over de prijs, Sinan Can en eerdere winnaars vind je op onze site
Dit artikel komt uit HUMAN INC, het journalistieke tijdschrift van het Humanistisch Verbond. Meer lezen? Neem een proefabonnement. Nu drie nummers voor 7,50 euro. Meld je hier aan.
Tags: #sinan can
Meer verhalen uit HUMAN INC.
Vrij denken, samen leven. Sinds 1946.
Blijf op de hoogte van acties voor een menselijker samenleving, inspirerend nieuws en evenementen.