Mijn strijd: Marietje Schaake
Volgens onze Van Praagprijs-winnaar Sinan Can drijft de wereld op vrouwen en wordt deze eeuw hún eeuw. Zijn vraag aan Marietje Schaake: hoe ben je geworden wie je bent?
Marietje Schaake (40) is bezig met haar laatste maanden als Europarlementariër voor D66.
“Nadat ik tien jaar geleden tot ieders verrassing in het Europees Parlement was gekozen, merkte ik onmiddellijk dat mensen me met wantrouwen gingen bekijken. Dat was vervreemdend: ik was precies dezelfde persoon als altijd, maar omdat ik op een andere stoel was gaan zitten, riep ik ineens argwaan op. Daar moest ik erg aan wennen. Het was ook confronterend: kijken mensen zo tegen de politiek aan?
Daarnaast moest ik als Europarlementariër mijn plek en mijn stem voor een groot publiek vinden. En ik ben eigenlijk een best verlegen persoon. Het duurde wel even voordat ik dat onder de knie had. Via de sociale media kreeg ik de nodige feedback. In de loop der jaren heb ik de sociale media zien veranderen. Ik was er al vroeg mee bekend, voor mij was het niet alleen een plek om te zenden, maar zeker ook om te horen en in contact te staan met anderen.
“ Als vrouwelijke politicus krijg je te maken met seksistische en seksueel-agressievebeledigingen. Je moet het niet allemaal persoonlijk nemen, en dat doe ik ook niet ”
Maar de sociale media werden steeds meer en vooral een plaats waar ik dingen naar mijn hoofd geslingerd krijg. Het gemak waarmee mensen je nare dingen toewensen is vergroot, en dan krijg je als vrouw ook nog eens te maken met seksistische en seksueel-agressieve beledigingen. Je moet het niet allemaal persoonlijk nemen, en dat doe ik ook niet.
In de loop der jaren heb ik een dikke huid ontwikkeld. Maar ik denk weleens: als ik dit allemaal van tevoren had geweten, weet ik niet of ik tien jaar geleden de politiek was ingestapt. Je moet je ogen op het doel houden, heb ik geleerd: politiek is een middel om het publieke belang te dienen en maatschappelijk het verschil te maken. Dat is wat mij drijft.
Ik heb me door moeilijke processen heen moeten werken. Dat was niet altijd makkelijk, maar ik heb daardoor wel mijn principiële en morele ankers kunnen vinden, en resultaten kunnen boeken. Het is belangrijk dat je je eigen koers vasthoudt, heb ik geleerd, los van wat anderen daarvan vinden. Er zijn zo veel golven in de politiek. Of het nu de publieke opinie is of thema’s die ineens als een magneet alle aandacht naar zich toetrekken – als je je daar alleen door laat leiden, word je stuurloos. Maar als je het idee hebt: dit is een onderwerp waarmee iets moet gebeuren – of het al in de krant staat of nog door niemand is gesignaleerd – dan moet je er helemaal voor gaan. Zo kun je iets betekenen.”
Lees ook over de strijd van Melek Can, de moeder van Sinan Can, Marietje Schaake, Minka Nijhuis en Nazmiye Oral.
Elke twee jaar reikt het Humanistisch Verbond de Van Praagprijs uit aan een persoon die in leven en werk vernieuwende ideeën en perspectieven laten zien die het humanisme voeden. Meer over de prijs, Sinan Can en eerdere winnaars vind je op onze site
Dit artikel komt uit HUMAN INC, het journalistieke tijdschrift van het Humanistisch Verbond. Meer lezen? Neem een proefabonnement. Nu drie nummers voor 7,50 euro. Meld je hier aan.
Tags: #mag het licht aan festival #sinan can
A list of posts
Vrij denken, samen leven. Sinds 1946.
Blijf op de hoogte van acties voor een menselijker samenleving, inspirerend nieuws en evenementen.