De dood doet leven: Sabrina Starke
SABRINA STARKE (45) is singer-songwriter en medeoprichter van Diaspora Wellhouse, een platform voor selfcare en healing.
“Ik ben lang extreem bang geweest voor de dood. Toen ik vier jaar geleden borstkanker bleek te hebben, kon ik het onderwerp niet meer vermijden: ik móést wel over de dood nadenken. Toen ontdekte ik dat onbekend onbemind maakt. Door me in spiritualiteit te verdiepen ben ik er diep van doordrongen geraakt dat de dood onderdeel is van het leven. Het sterven luidt een nieuwe fase in: voor het lichaam houdt het dan op, maar de ziel gaat door. Die energie is blijvend. De dood is alleen een einde voor het fysieke.
Dat vind ik een troostend geloof. Ik ben beter geworden, maar mijn ziekte heeft me veel rust, begrip en acceptatie gegeven voor wat de dood betreft. Hij speelt nog steeds een rol in mijn leven, maar niet meer vanuit angst. De dood motiveert mij nu om een zo goed mogelijk leven te leiden. Ik ben dankbaar voor iedere dag. Je weet niet wanneer je gaat, dus dat maakt het extra belangrijk om te genieten van wat er nu is en daar zo veel mogelijk uit te halen.
“ We komen allemaal voort onze voorouders, dus ze zijn sowieso bij je: ze zitten in je DNA, ze zitten in je uiterlijk, in je talenten. ”
Wat mijn angst voor de dood ook helpt beteugelen is dat ik geloof dat onze voorouders die niet meer fysiek leven nog steeds een rol spelen in ons leven. In het energetische zijn ze aanwezig en lopen ze met ons mee. We komen allemaal voort onze voorouders, dus ze zijn sowieso bij je: ze zitten in je DNA, ze zitten in je uiterlijk, in je talenten.
Dat vind ik een heel mooi besef: dat ik voortkom uit een familielijn die zich voortzet in nieuwe levens. Ik sta dagelijks stil bij mijn voorouders door hen in mijn gebed te bedanken en hun om begeleiding en wijsheid te vragen. Het eren van de voorouders
is iets wat bij mijn cultuur hoort. Het is ook een vast onderdeel van de rituelen die we organiseren met Diaspora Wellhouse. Je kunt op allerlei manieren stilstaan bij de voorouders: door middel van een plengoffer of door het branden van kaarsen. Op onze evenementen staat altijd een altaar gewijd aan de voorouders. Er zijn zo veel mooie vormen. Voor mij en voor veel mensen uit onze gemeenschap maakt eren van onze voorouders deel uit van ons leven. Ik vind het een verrijking. Het is jammer dat wij door de slavernij niet heel veel generaties terug kunnen herdenken, maar dat gaat alleen maar beter worden.
Dat ik deel uitmaak van een lange keten maakt het besef van mijn eigen sterfelijkheid lichter. Er komt een moment dat ook ik er fysiek niet meer zal zijn. Ik hoop dat mijn nakomelingen me zullen blijven herinneren en me zullen aanroepen, en dat ik dan iets voor hen zal kunnen betekenen.”
Prikkelende interviews, verdiepende essays en verhalen van mensen over menselijkheid – je vindt het in HUMAN INC! Drie keer per jaar niet te missen verdieping en verlichting. Leden ontvangen het blad gratis. Voor 6 euro per maand ben je al lid. Doe met ons mee, word lid!
