Direct naar de inhoud
Word lid
Kees Kraaijeveld

De dood doet leven: Kees Kraaijeveld

Type content: Nieuws Categorieën: HUMAN INC. magazine Gepubliceerd op:

KEES KRAAIJEVELD (53) is psycholoog en filosoof. In 2006 richtte hij samen met Frank Kalshoven De Argumentenfabriek op.

“Over de dood denk ik elke dag wel na. Dat zijn gedachten over mijn eigen sterven, over de sterfelijkheid van mijn naasten: vrienden, familie, collega’s. Ik denk zelfs na over de sterfelijkheid van vreemden. Het besef dat andere mensen net als ik sterfelijk zijn helpt me in de omgang met hen. Als iemand zich bijvoorbeeld asociaal gedraagt in het openbaar vervoer, kan ik daar veelal met mededogen naar kijken, omdat ik me dan afvraag: hoelang heeft deze mens nog te leven? Het schept een soort afstandelijke mildheid die ik prettig vind. Het klassieke memento mori vertegenwoordigt voor mij, samen met het carpe diem, de twee kanten van het leven. Je realiseren dat je sterfelijk bent maakt het leven mooier. Iets wat schaars is, is per definitie waardevoller.

Misschien tegenstrijdig: rondom mijn eigen dood heb ik niks geregeld. Natuurlijk wel de praktische dingen zoals een testament en een overlijdensrisicoverzekering, maar ik heb geen wilsverklaring bij de notaris liggen om een goede dood te regelen als ik ooit zwaar dement zou raken. Ik heb ook weinig fiducie in dat soort wilsverklaringen. Het is vooruitlopen op de muziek en ik ken de muziek niet. Tegen die tijd bespreek ik wat ik wil met mijn arts en, heel belangrijk, met mijn naasten.

Jij kunt wel vinden dat je leven voltooid is, maar misschien zijn je kinderen het daar niet mee eens. Dat lijkt mij een relevante factor
Kees Kraaijeveld
Kees Kraaijeveld
Psycholoog en filosoof

Je bent mens onder de mensen, je hebt ook een verantwoordelijkheid voor je omgeving: mensen die van je houden en met wie je samenleeft. De plicht tot leven zit wat mij betreft niet in een religieus dogma, maar veel meer in je sociale relaties. Je moet niet kijken naar de intrinsieke waarde van een mensenleven, want die bestaat niet in mijn ogen, maar naar wat ik de netwerkwaarde van een mensenleven noem. Die kun je bepalen door met je omgeving over je doodswens te praten. Jij kunt wel vinden dat je leven voltooid is, maar misschien zijn je kinderen het daar helemaal niet mee eens. Dat lijkt mij een heel relevante factor.

Het is begrijpelijk dat dit sociale element steeds wordt vergeten in de discussies over voltooid leven. Omdat hulp bij zelfdoding in het Wetboek van Strafrecht staat, gaan we bij zo’n wetsvoorstel voor voltooid leven ook weer iets juridisch verzinnen, zodat het toch mogelijk wordt. Mijn idee zou zijn: haal hulp bij zelfdoding uit het Wetboek van Strafrecht en laat mensen het samen oplossen. Daarmee voorkom je zo veel mogelijk dat mensen tot wanhoopsdaden komen waarvan ook anderen last hebben, zoals van een toren springen of zich voor een trein werpen. Voor dat soort acties kiezen mensen zelden als ze in goed overleg uit het leven kunnen stappen. Praat er openlijk over met elkaar. Het taboe moet eraf.”

Liddie Austin
Liddie Austin
Journalist voor oa. HUMAN INC., columnist

Goed verhaal?

Dit en meer journalistieke verhalen lees je in HUMAN INC, het tijdschrift van het Humanistisch Verbond.

Deel deze pagina

A list of posts