Genderidentiteit: Miriam van der Have
Queer, intersekse, non-binair, een ‘echte’ man of vrouw. Vijf mensen over hun genderidentiteit: ‘Ik was retebang, maar ik vond dat ik het moest vertellen.’
MIRIAM VAN DER HAVE (63) is directeur van NNID, de Nederlandse Organisatie voor Seksediversiteit.
“Op mijn negentiende kreeg ik eindelijk te horen wat er met mij aan de hand was: ik heb het androgeenongevoeligheidssyndroom (AOS). Dat betekent dat ik XY-chromosomen heb, maar – omdat ik ongevoelig ben voor mannelijke hormonen – het lichaam van een vrouw. De mededeling kwam niet helemaal uit de lucht vallen; na allerlei medische behandelingen was me wel duidelijk dat er iets speelde. Het kreeg toen alleen een naam opgeprikt. Wat ik confronterender vond was het besef dat iedereen om me heen het al die jaren al wist: mijn ouders, mijn artsen, de mensen in het ziekenhuis. Iedereen behalve ik. Het werd als een groot geheim gepresenteerd.
“ Ik was retebang, maar ik vond dat ik het moest vertellen: mensen moesten het woord intersekse kennen ”
Daar moeten we vanaf. Daarom heb ik in 2003 meegedaan aan het programma Vinger aan de pols, waarin voor het eerst intersekse mensen op televisie kwamen. Van tevoren werd ik door artsen bang gemaakt: als ik er op televisie over zou vertellen, zou mijn maatschappelijk leven voorbij zijn. In die tijd had ik meerdere bedrijven met de nodige medewerkers voor wie ik me verantwoordelijk voelde. Ik was retebang, maar ik vond dat ik het moest doen: mensen moesten het woord intersekse kennen. En ik wilde af van die geheimhouding, want daar word je niet blij van. Er openlijk voor uitkomen is een enorme bevrijding geweest. Ik kreeg alleen maar positieve reacties.
Ik identificeer me als vrouw, al vind ik dat we van die hokjes af zouden moeten. Die zijn er alleen maar om verschil te maken en verschillen leiden algauw tot discriminatie. Heel lang heb ik niks met het intersekse-zijn willen doen. Het wordt gauw alleen medisch ingestoken: als een probleem waaraan iets gedaan moet worden. Ja, mijn lichaam is anders dan dat van veel andere mensen, maar wat mij betreft zien we het als onderdeel van de grote natuurlijke variatie.
Samen met twee vriendinnen heb ik in 2013 Stichting NNID opgezet. We doen aanbevelingen aan de overheid om dingen rond intersekse personen anders aan te pakken: er moet betere sociale begeleiding komen van zowel ouders als intersekse kinderen, er moet genoegdoening komen voor intersekse mensen die zonder toestemming medische handelingen hebben ondergaan. Ja, dat is mij ook overkomen. Mijn testes moesten eruit, want daar zou ik kanker van krijgen, en dan zou er tegelijkertijd ‘iets’ aan mijn vagina worden gedaan. Achteraf was dat helemaal niet nodig, al was het maar omdat ik een vrouw als partner heb. Toen ik na de operatie wakker werd, bleek dat er aan die vagina niet zoveel was gedaan. Wel was mijn clitoris verwijderd. Daarmee is ook mijn plezier in seks verdwenen. Dit soort dingen mag nooit meer zonder toestemming van de persoon zelf gebeuren.”
Dit verhaal komt uit HUMAN INC, het magazine van het Humanistisch Verbond. Prikkelende interviews, verdiepende essays en verhalen van mensen over menselijkheid – je vindt het in HUMAN INC. Drie keer per jaar niet te missen verdieping en verlichting. Leden ontvangen het blad gratis.
Sta jij voor een vrije en humane samenleving? Voor 6 euro per maand ben je al lid. Schrijf je vandaag nog in op humanistischverbond.nl/help-mee/word-lid
Tags:#gender#gendergesprek#genderidentiteit#human inc#Humanisme#mijn gender
Vrij denken, samen leven. Sinds 1946.
Blijf op de hoogte van acties voor een menselijker samenleving, inspirerend nieuws en evenementen.