Direct naar de inhoud
Word lid
Alrun Bernhard

“Jonge mensen vinden het lastig om hun plek in de wereld te vinden.”

Type content: Nieuws Categorieën: Geestelijke verzorging Gepubliceerd op:

Alrun Bernhard (26) werkt als freelance journalist en woont in Amsterdam. Dit jaar zat ze niet zo lekker in haar vel, waar gesprekken met geestelijk begeleiders bij hielpen. Ze hoopt dat meer leeftijdsgenoten die stap gaan zetten, als ze daar de behoefte aan krijgen.

Ik miste erg de zingeving in het leven

In hokjes stoppen

“Allebei mijn ouders zijn dominee, ik ben dus letterlijk opgegroeid met geestelijke verzorging aan de keukentafel. Mijn moeder doet nu zelfs een opleiding ‘sociaal therapeutische hulpverlening’. Ik vind dat ik daar geluk mee heb gehad, omdat ik het altijd als normaal heb gezien om mentale hulp in te roepen als het nodig is. En dat hoeft echt niet altijd een intensief psychologisch traject te zijn. Sterker nog; liever niet zelfs. Begrijp me niet verkeerd; als je serieuze mentale problemen hebt, kun je daar absoluut bij gebaat zijn. Ik heb het meer over de ‘lichtere’ problemen, hoewel ze niet altijd zo voelen. Eerder dit jaar zat ik in een donkere fase van mijn leven. Ik kon op zich goed functioneren, maar miste erg de zingeving in het leven. De psycholoog waar ik naartoe ging zei: ‘Ik kan niet bepalen wat je precies hebt, maar schrijf deze drie stoornissen op, dan krijg je de behandeling vergoed van de verzekering’. Voor mij voelde dit niet goed, na een paar sessies heb ik het stopgezet. Enerzijds omdat het een heftig kader is waar je dan instapt, ik kon me daar niet in vinden. Misschien is dat ook een beetje generatie eigen, om er moeite mee te hebben als iemand je in een hokje stopt.”

Humanistisch geestelijk verzorgers

Humanistisch geestelijk verzorgers zijn er voor iedereen, ongeacht de levensbeschouwing die je aanhangt. Voorbij hokjes en kaders dus! Ze vertrekken vanuit jouw zingeving en levensbeschouwing. Een geestelijk verzorger heeft aandacht voor wat jou raakt of beweegt en zoekt samen naar wat voor jou van waarde en betekenis is. Meer weten over geestelijke verzorging? Lees onze Q&A.

Geen oordelen

“Ik noem mezelf religieus, maar niet per se gelovig. Dat klinkt misschien vaag, maar wat mij betreft is het een breed, divers spectrum. Ik hou van tradities en pak daaruit wat voor mij werkt. Toen ik stopte bij de psycholoog, kwam ik in contact met een monnik. Met hem heb ik een heel fijn gesprek gehad, van een uur ongeveer. Een tijdje later had ik nog een afspraak met een studentenpastoraat via mijn studie in Denemarken, waar ik op dat moment woonde. Voor mij bleek dat genoeg om me voorlopig vooruit te helpen. Het was vrijblijvender dan een traject bij een psycholoog en ik vond het ook prettig dat er geen oordeel aan hing. Dat bleek ik op dit moment nodig te hebben. Alsof deze mensen er gewoon toevallig wáren, en in de tussentijd jou even hielpen, zo voelde het.”

Worstelen met levensvragen

“Veel vrienden en andere jonge mensen om me heen vinden het volgens mij lastig om hun plek in de wereld te vinden. De aanpassing van het studentenleven naar dat van een werkend iemand is best wennen. Hoe doe je dat nou, elke dag werken en daar ook nog een leuk leven van maken? En wat doe je als je tegen persoonlijke problemen aanloopt?

Als ik niet het leven wil dat de maatschappij me voorspiegelt, is er dan iets mis met mij?

Toen ik ging studeren en nog nieuwe mensen moest zien te vinden, was ik bijvoorbeeld best eenzaam. En daar komt ook nog bij dat de wereldproblematiek voor onze generatie zichtbaarder is dan ooit. Het voelt soms alsof iedere keuze die je maakt een negatieve impact heeft op het klimaat, of op iemand aan de andere kant van de wereld die het slechter heeft dan wij hier in Nederland. En als ik nu niet het leven wil leiden dat me door de maatschappij voorgespiegeld wordt als ‘normaal’, bijvoorbeeld als ik geen zin heb om een wereldreis te maken, is er dan iets mis met mij? Daar heb ik met de monnik toen fijn over gesproken. Hij luisterde vooral, maar gaf ook vrijblijvend advies. Je hoéft daar vervolgens niks mee, het ontbreken van die druk is fijn. Het tweede gesprek, met het studentenpastoraat, was ook bijzonder. Ik sprak met hem over mijn eenzaamheid en hij wist niet goed hoe hij dat het beste aan kon pakken voor me, maar zei toen: zou je anders willen bidden samen? Eigenlijk wel, zo bleek. Een moment van verstilling en zingeving kan heel waardevol zijn als je in de knoop zit, dat hoeft niet per se altijd zo ingewikkeld te zijn.”

Geestelijke verzorging biedt je een ‘vrijplaats’. Een veilige plek om alles te bespreken wat je wilt bespreken zonder dat een hulpverlener hiervan op de hoogte is. Een geestelijk verzorger hoeft ook niet terug te koppelen aan een behandelaar, arts of aan familieleden. Je kunt in alle vertrouwen je verhaal doen.

Ruimte voor je eigen zingeving

“De meeste mensen in mijn omgeving zoeken hun eigen manier om dit aan te pakken. Met twee vriendinnen heb ik een rituelenclub; eens per kwartaal vieren we een nieuw seizoen en bespreken we hoe iedereen in haar vel zit, wat we hebben meegemaakt en het komend seizoen van plan zijn. Ik put daarbij ook uit de wicca-traditie, meer een natuurreligie. Andere leeftijdsgenoten gaan naar yoga, The School of Life of doen aan microdosing onder begeleiding, zoals een vriend van me. Het is voor ons niet iets geks. Ik praat er ook bewust over, om aan anderen te laten zien dat het normaal is. Soms heb ik daarbij wel de neiging om mezelf te verdedigen. Zoals toen ik tegen een vriendin vertelde dat ik een zomerkamp organiseerde via de kerk en daar meteen aan toevoegde: ‘Maar we zitten daar niet met z’n allen heel EO-erig te zingen hoor’. Waarop zij zei, terecht: ‘Al zou je dat wel doen, waarom niet? Daar is toch niks mis mee?’”

Ik praat er bewust over, om aan anderen te laten zien dat het normaal is

Binnenlopen bij de geestelijk verzorger

“Ik denk dat het goed zou werken als iedere opleiding studenten hierin ging begeleiden. Bij sommige scholen heb je wel een studentenpsycholoog, maar daar zijn vaak lange wachtlijsten. En daarvoor moet je een ‘echt probleem’ hebben. In Denemarken had je geestelijke verzorgers, vanuit verschillende levensovertuigingen, die iedere week een spreekuur hadden waar je binnen kon lopen. Dat vond ik een mooie manier om het laagdrempelig te maken. Daarnaast is het goed om er samen over te praten, je ogen open te houden voor ideeën van anderen of dingen die je om je heen ziet, te kijken waar jij je goed bij voelt. Laatst had ik opeens een privé yogales, omdat de anderen niet op kwamen dagen. Dat is voor mij óók een moment van zingeving, waar ik erg van kan genieten.”

Geestelijke verzorging voor iedereen!

Iedereen kan verstrikt raken in het leven en met levensvragen kampen. Geestelijke verzorging helpt, maar is helaas niet voor iedereen toegankelijk. Dat moet anders!

Sara Madou
Sara Madou
Freelance journalist

Deel deze pagina

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!

Blijf op de hoogte van acties voor een menselijker samenleving, inspirerend nieuws en evenementen.