‘Hoe normaal ben je?’ Dat is de vraag in een filosofische test van het Human-programma ‘Durf te denken’. Ik heb hem gedaan. Uitslag: vreemd. En dat is vreemd. Want wie vreemd is kán niet normaal zijn. Of zou ‘vreemd’ juist normaal moeten zijn?
Aan mijn testuitslag moest ik denken toen ik toevallig een film over een vreemd mens zag. De man in kwestie had nog een andere connectie met mijn leven, en dat is het feit dat hij, net als ik, coach is van een team sportertjes van een jaar of dertien. In in mijn geval: rugby. Bij hem: honkbal.
Morris Buttermaker, ooit een gemiddelde honkbalspeler, nu een alcoholische zwembadschoonmaker, krijgt een baantje als coach van de Bears, een team bestaande uit kinderen waarmee er van alles mis is: agressie, ADHD, sociaal onaangepast, dyslexie, noem maar op.
De Bears kunnen nauwelijks een bal gooien of vangen. En toch zitten ze iedere middag na school klaar in de dug out voor de training. En Buttermaker? Die is vooral vréémd. Hij is meer geïnteresseerd in zijn biertje-met-whiskey dan in de kids iets van hun gekozen sport bijbrengen.
Maar juist door zijn eigen grilligheid krijgt hij een band met de kinderen, ook met Kelley, een jongen op een motor met veel woede in zich.
Coach Buttermaker, gespeeld door Walter Matthau, laat de kinderen hun gang gaan, aanvankelijk uit desinteresse, maar later in het verhaal blijkt dat hij in hun dwarse karakter gelooft.
Voor hem gaat het erom dat de kinderen moeten uiten wie ze werkelijk zijn terwijl ze hun sport beoefenen.
Dat laatste is een interessant gegeven, ook voor mij. Als coach van dat rugbyteam is het mijn taak de kinderen de techniek van de sport te leren. De basisprincipes. Ik moet ze beter maken dan ze zijn. Dat betekent in eerste instantie dat ze moeten leren de ‘simpele dingen’ goed te doen. Maar dat betekent onvermijdelijk dat ik ze ‘gewoon’ moet maken.
In ‘The Bad News Bears’ (1976) van Michael Ritchie is de grote les van Coach Buttermaker dat vreemdheid geen mentaal mankement in het leven is, maar juist een kracht. Succes vloeit voort uit het authentiek spelen, uit het feit dat je, hoe vreemd je ook bent, jezelf laat zien in datgene wat je doet.
Wanneer de spelertjes al hun gekte uiten tijdens de wedstrijden beginnen ze ook te winnen. Vreemd zijn is normaal – als ‘vreemd’ je werkelijke aard is.
Wil je ook weten hoe normaal je bent? Doe de test. Over de uitslag valt wel degelijk te corresponderen, en wel met ‘Gawie Weet Raad’.
Stuur al je vragen over je uitslag, en andere kwesties gerelateerd aan film en leven naar: [email protected]. Ook via Facebook en Twitter.