Seizoensvieringen: dankzij het ritme van de natuur terug naar jezelf
Soms lijkt het alsof we vervreemd raken van de natuurlijke ritmes om ons heen. Wat als we ons weer zouden verbinden met die cycli? Seizoensvieringen bieden een bijzondere manier om stil te staan bij die veranderingen en bewust mee te bewegen met de natuur.
Marloes van Overbeeke is lid van het Humanistisch Verbond en werkt als geestelijk begeleider op het gebied van rouw en verlies. Ze nam deel aan de Seizoen aan zet-vieringen van het Humanistisch Verbond. Daar ontdekte ze hoe deze vieringen niet alleen momenten van bezinning zijn, maar ook verrassend speels en verbindend werken.
‘Afgelopen herfst ben ik in Utrecht voor het eerst bij een seizoensviering geweest, Herfst aan zet. Ik meldde me aan uit nieuwsgierigheid, maar ook vanuit een dieper verlangen: ontdekken hoe we ons weer kunnen verbinden met de natuur. De seizoenen vormen daarvoor een mooie ingang, juist omdat ze voortdurend veranderen. Ik wilde dat niet alleen begrijpen, maar ook voelen, met mijn lichaam in plaats van alleen mijn hoofd.’
‘Sowieso ben ik me de laatste jaren steeds meer gaan verdiepen in ecologie en hoe ik me kan verhouden tot nieuws over het klimaat. Toen realiseerde ik me hoe zeer we eigenlijk zelf verbonden zijn met de natuur. Ik heb net een burn-out van ruim zeven jaar achter de rug en merk dat het me enorm helpt om in de natuur te zijn. Vanuit mijn werk in de rouw- en verliesbegeleiding weet ik ook hoe belangrijk rituelen zijn in ons leven.’
“ Het mooie aan die seizoensvieringen is dat het zo aards is en dat je het mag beleven zoals je wil, er wordt niets opgelegd. ”
In het moment
‘Rituelen halen je uit het denken en brengen je in het moment. De seizoenen beïnvloeden ons continu, vaak zonder dat we het doorhebben. Elk jaar keert die cyclus terug: het weer verandert, het licht, de kleuren. En ons leven verandert mee. In de herfst doen we andere dingen dan in de zomer, we voelen ons anders.’
‘We lijken het natuurlijke ritme vaak te negeren. In september start alles op en denderen we door, met kerst als enige pauze. Alsof we de leegte en vertraging overslaan, terwijl die momenten juist waardevol zijn. Kijk naar de bomen: maandenlang kaal, en toch voelt die kaalheid ongemakkelijk. Ik merk dat aan mezelf—hoe blij ik word van de eerste knoppen in het voorjaar. Waarom eigenlijk? Het zegt iets over hoe we leven, altijd gericht op groei en vooruitgang.’
‘Die winterse leegte confronteert me met het gevoel ‘niets te zijn’. Na mijn burn-out leerde ik dat het leven niet draait om presteren, maar om rusten in wie je bent. Vertragen schept ruimte, ook in relaties. Ik merk beter hoe mensen op me reageren, hoe waardevol die verbindingen zijn. Het helpt me te landen in wie ik ben, zonder precies te hoeven weten wie dat is. En dat inzicht maakt mijn leven zoveel rijker.’
“ Met een ritueel in de buitenwereld kun je soms een beweging in gang zetten die je vanbinnen aanvankelijk niet kunt maken. ”
Vrij en verbonden tegelijk
‘Tijdens Herfst aan zet hebben we als vogels door het park gezwermd. Er klonk muziek, en de opdracht was om ‘uit te vliegen’, net zoals vogels die zich met de komst van de kou klaarmaken voor hun reis naar het zuiden. Zwermen vogels zijn voor mij onlosmakelijk verbonden met de herfst, en het was bijzonder om dat beeld op zo’n speelse manier zelf te ervaren.’
‘Dansend door het park voelde ik me tegelijk vrij en verbonden. Je bewoog op je eigen manier, maar bleef onderdeel van het geheel. Wat me vooral raakte, was de balans tussen afgestemd blijven op de groep en toch je eigen dans willen doen. Dat individuele streven, tegenover samen iets tot stand brengen. Ga je het pad op? Zwerm je uit? Kom je weer samen? Die voortdurende afstemming, zonder erover na te denken, maar puur vanuit je lijf, leerde me iets waardevols. Hoe fijn het is om jezelf te uiten, maar ook hoe bevrijdend het kan zijn om dat los te laten en gewoon mee te bewegen.’
‘Het gaf me een ervaring die voelde als een tegenwicht voor het individualisme in onze maatschappij. Ik kreeg er iets tastbaars voor terug: verbinding, lichtheid en plezier. Als ik terugdenk aan die dansende zwerm mensen, glimlach ik nog steeds.’
‘Het mooie is, met een ritueel in de buitenwereld kun je soms een beweging in gang zetten die je vanbinnen aanvankelijk niet kunt maken. Het geeft expressie aan iets wat je beleeft. En het mooie aan die seizoensvieringen is dat het zo aards is en dat je het mag beleven zoals je wil, er wordt niets opgelegd. Het is overstijgend en menselijk en vrij tegelijk.’
Ben je geprikkeld en wil je ook ervaren of een seizoensviering iets voor jou is? Eind maart vindt Lente aan zet plaats in Utrecht (23 maart), Groningen (30 maart) en Rotterdam (30 maart). Lente aan zet is onderdeel van de serie evenementen Seizoen aan zet, georganiseerd door het Humanistisch Verbond om elk nieuw seizoen bewust in te luiden. Hier kan je meer informatie vinden en je aanmelden voor de komende edities.
