Henk Blanken heeft de ziekte van Parkinson en wil euthanasie als hij dement wordt. Hij is niet vrij om over zijn eigen dood te beslissen. Daarom komt hij met een manifest: Mijn dood is niet van mij. Wij vragen drie deskundigen te reageren op zijn manifest.
Ton Vink is schrijver en voert een filosofische praktijk voor levenseindevragen: “Henk Blanken wil zijn dood uitbesteden aan een ander.
Met dementie is niemand blij, dat is helder. Daarom is het in de huidige euthanasiewet in de beginfase van de dementie mogelijk om een verzoek tot euthanasie gehonoreerd te krijgen. Het vooruitzicht van de geestelijke verduistering kan een vorm van uitzichtloos en ondraaglijk lijden betekenen. Vandaar dat in de beginfase artsen op zo’n verzoek in kunnen gaan. En dat betekent inderdaad, en dat is natuurlijk een pijnlijk punt, dat je tijd van leven opoffert.
Mijn dood is niet van mij
Henk Blanken heeft de ziekte van Parkinson en wil euthanasie als hij dement wordt. Hij is niet vrij om over zijn eigen dood te beslissen. Dat moet anders.
Wachten tot het te laat is
Blanken wil in feite zo lang kunnen wachten in een situatie van dementie tot hij eigenlijk iemand anders geworden is, en dan wil hij dat zijn partner in overleg met zijn huisarts de keuze moet kunnen maken die correspondeert met wat hij in de wilsverklaring heeft aangegeven.
In de wilsverklaring schrijven mensen op wat anderen moeten doen als ze zo lang gewacht hebben totdat de situatie die ze niet wilden bereiken toch is aangebroken. Dat betekent in feite dat ze in de voorfase die stap niet hebben willen, kunnen of durven zetten. Dat is geen verwijt. Het is geen kleinigheid natuurlijk. Maar dat betekent in feite dat hij zijn dood wil uitbesteden.
Ik vind dat als hij die keuze wil maken, dat hij die keuze zelf moet maken. Als het hem werkelijk ernst is om die ander, die ‘morsige gek’ zoals Blanken hem noemt, niet te worden, betekent dat ook dat hij bereid moet zijn om daar de consequenties uit te trekken. Dan zou hij eerder stappen moeten zetten. Er moet een prijs betaald worden om dat te voorkomen. Dat is een vervelende prijs, want het is tijd van leven die je op moet offeren. Ik zeg dit zo makkelijk, maar dat is het niet natuurlijk.
De situatie van Henk Blanken is allerminst benijdenswaardig. Ik heb makkelijk praten. Maar in reactie op zijn hartenkreet ‘Mijn dood is niet van mij,’ wil ik zeggen: maak die dan van jou – neem je eigen verantwoordelijkheid.”
Het Humanistisch Verbond strijdt voor een menswaardig levenseinde voor iedereen, en we stimuleren het gesprek over de dood. Want bij een goed leven hoort een goede dood. We agenderen, brengen persoonlijke verhalen, achtergrond en helpen je grip te krijgen. Vind hier ons dossier.
Je las een reactie van Ton Vink op het manifest Mijn dood is niet van Mij van Henk Blanken. Lees hier de reactie van Suzanne van de Vathorst, verbonden aan het AMC, en hersendeskundige Hans van Dam.
