We vroegen Voigt wat haar ertoe heeft aangezet dit boek te schrijven:
“Als je de Ethica van Spinoza leest, krijg je het idee dat hij wist waar het geluk te vinden was, dat vond ik fascinerend. Hij was echt iets op het spoor. Toen hij begin twintig was, was hij al bijna alles kwijtgeraakt wat hij had – zijn ouders, een broer, een zus en de joodse gemeenschap (waaruit hij werd verbannen) en dus zijn handel en inkomsten. Hij stond met lege handen. En ik vroeg me af hoe dit verlies in relatie stond tot die zoektocht naar geluk. Ik werd benieuwd naar het verhaal erachter, en de relatie tussen Spinoza’s filosofie en zijn leven.In zijn werken schetst hij een wereldbeeld dat draait om God, de mens en zijn geluk. ‘God’ is daarbij een heel belangrijk aspect, het is het vertrekpunt van Spinoza’s filosofie, en niet het individu. Maar hij stelt God gelijk aan de natuur, of alles wat er is, dus heel vrij geïnterpreteerd zou je kunnen zeggen dat Spinoza’s werk draait om het vinden van geluk voor het individu, maar altijd te midden van anderen. Midden in de wereld. Dat vind ik prachtig. Ook de staat betrekt hij erbij, want die is er om het geluk en de vrijheid van het individu te garanderen, niet in te perken. Zo komen mens en maatschappij, geluk en vrijheid samen.”
Andrea Voigt
De moed om kwetsbaar te zijn, iets van mezelf te laten zien en weer door te gaan. Ik stuur dit boek de wereld in voor wie ook de angst en de moed voelt om die weg te gaan.
Voor wie ze dit boek schrijft? Daarover zegt Voigt:
“Iedereen staat op de schouders van reuzen, en Spinoza is voor mij zo’n reus. Iemand die je een tijdlang volgt, die je probeert te begrijpen en van wie je iets hebt te leren – om daarna verrijkt weer verder te gaan. Het schrijven van dit boek was voor mij een onmisbare stap op mijn weg. Ook ik wil mij overgeven aan het geluk, ook ik ken de worsteling daarmee; de angst, maar ook de moed die daardoorheen kan schemeren. De moed om kwetsbaar te zijn, iets van mezelf te laten zien en weer door te gaan. Ik stuur dit boek de wereld in voor wie ook de angst en de moed voelt om die weg te gaan.”
Enkele reacties:
‘Meeslepend, inlevend, beeldend én lichtvoetig geschreven.’
‘Andrea Voigt is er in geslaagd om Spinoza als mens van vlees en bloed te beschrijven en ik ervaarde dat ik me bij het lezen in hem verplaatste. Zijn denken, zijn voelen, ik zat er dichtbij. Het is ook een echt boek, gebonden en met prachtige omslag. Heel fijn vind ik dat. Ook een boek om iemand cadeau te doen!’
