Levenskunst en levensloop

Het beeld dat we een levensloop standaard kunnen onderverdelen in de fasen leren, werken, gezin en pensioen heeft afgedaan. Mensen willen en kunnen steeds meer zelf bepalen hoe ze hun leven invullen. Door de keuzes die mensen maken verschillen levenslopen en wordt er in beleidstermen gesproken over een ‘keuzebiografie’. Keuzevrijheid en zelfsturing is dan ook uitgangspunt in het overheidsbeleid. Burgers moeten zelf risico’s afwegen en keuzes maken. De levensloop wordt als onderneming gezien – de burger als ondernemer. Het maken van keuzes is van mogelijkheid tot norm verheven. Als het mislukt ‘heb je verkeerd gekozen’.

In ‘Moderne levens lopen niet vanzelf’ stellen Joep Dohmen en andere filosofen en sociale weten-schappers vragen bij deze keuzevrijheid.
• is de levensloop maakbaar of overkomt die ons ?
• zijn we wel zo aanspreekbaar op onze individuele verantwoordelijkheid ?
• worden jongeren wel goed voorbereid op het maken van levensloopkeuzes ?

Joep Dohmen heeft de afgelopen 15 jaar veel over humanistische levenskunst gepubliceerd. Levens-kunst gaat bij hem verder dan een authentiek leven nastreven op basis van alleen ‘er een goed gevoel’ bij hebben. Het gaat in de levenskunst ook niet om negatieve vrijheid – niemand mag zich met mijn leven bemoeien! Het gaat bij Dohmen om positieve vrijheid – wat is voor mij een authentiek, goed en mooi leven? Zijn levenskunst verbindt het huidige verlangen naar zelfverwerkelijking met verbondenheid en dialoog met anderen.

De Humanistische Canon vindt u op www.humanistischecanon.nl . Peter de Wit leidt op deze avond een thema uit de canon in. Hij prikkelt de aanwezigen om de canon te gebruiken zoals het bedoeld is: als een bron van verdieping in de geschiedenis en het actuele belang van het humanisme, en vooral als een bron welke leidt tot reflectie: waar sta ik zelf?