Filosofie café – Bronnen van inspiratie – Inleider: Hans Doodkorte

Het is voor mij begonnen met de beoefening van martial arts tijdens de jaren van mijn adolescentie. Aanvankelijk onbewust van de diepe invloed van het Zen Boeddhisme die aan de basis ligt van met name de tradities van de martial arts in Japan. In de kern gaan alle vormen van martial arts uit van het principe van de inherente energie, die de Japanners ki en de Chinezen chi noemen. In China is de invloed van de Tao filosofie onmiskenbaar aanwezig in alle vormen van de Chinese martial arts tradities.

Ik had niet kunnen bevroeden dat kennismaking met de spirituele tradities van de Yoga filosofie in die levensfase van blijvende invloed in mijn leven zouden zijn. Voor mij zit de fascinatie voor Oosterse filosofie in het combineren van de bestudering van de mystiek-filosofische geschriften, een mentale exercitie en verrijking, maar ook het in praktijk brengen van de theorie, het beoefenen van dagelijkse meditatie.

Het Indiase heldenepos de Mahabharata, vier keer de omvang van de Bijbel en zeven keer die van Homerus, bevat vele filosofische overdenkingen. De beroemdste is ongetwijfeld De Bhagavad Gita, het Lied van de Heer. Het is zo’n juweel net als de Bergrede in het Nieuwe Testament; als de passage in de Ilias waar Priamus het hart van Achilles weet te vermurwen om het lijk van zijn zoon Hector vrij te geven. In de Bhagavad Gita is Heer Krishna, de wagenmenner van Arjuna, die het startschot moet geven voor het begin van een wrede oorlog waarin hij het tegen zijn verwanten en voormalige leermeesters moet opnemen. Onmogelijke morele dilemma’s dienen zich aan, “Hoe te handelen?” Daar draait alles om. De hele Yoga filosofie wordt in de diepste diepten verkend in een sublieme samenspraak tussen Krishna, de vertegenwoordiger van het Goddelijke, en Arjuna, de ziel op zoek naar geestelijke bevrijding.