In deze lezing zal eerst ingegaan worden op de ontwikkeling van de mens en het menselijk bouwplan vanaf de bevruchte eicel tot een organisme van duizenden miljarden cellen met een complexe ruimtelijke structuur. De juiste ontwikkeling van cellen, weefsels, organen en orgaansystemen in ruimte en tijd loopt via een groot aantal ontwikkelingsgenen. Een aantal van deze genen is op bijzondere wijze georganiseerd in clusters waardoor het ontwikkelingsproces in tijd en ruimte geregisseerd kan worden. De ontwikkelingsgenen en clusters zijn in de evolutie zeer goed geconserveerd. Zo is hetzelfde gen verantwoordelijk voor de aanleg van het oog bij zowel insecten als zoogdieren. Dat is extra opmerkelijk omdat het facet-oog van een insect qua bouw enorm verschilt van het lens-oog van zoogdieren. Ook andere ontwikkelingsprocessen zullen de revue passeren, waaronder geprogrammeerde celdood (apoptosis), een strak gereguleerd programma om zeer gericht cellen te laten verdwijnen van overbodige structuren, zoals bijvoorbeeld de vliezen tussen de vingers en tenen van mensen in het eindstadium van de embryonale ontwikkeling.
Met mijn betoog hoop ik mede over te brengen dat alle kennis en inzicht in de moleculaire, cellulaire en evolutionaire processen het wonder van de ontwikkeling en geboorte van een kind eerder groter dan kleiner maakt. Uiteraard wordt u tijdens en na de lezing in de gelegenheid gesteld vragen te stellen.