Abortus overwegen is nooit leuk, maar die keuze moet vrij zijn, zonder te hameren op schaamte en schuld, schrijft directeur van het Humanistisch Verbond Christa Compas 3 spetember in een opiniestuk in NRC. Laat staan dat dat met overheidsgeld gebeurt.
De anti-abortus lobby beïnvloedt het denken over abortus. Daar is het een lobby voor. Maar met subsidie van de overheid voeren anti-abortusorganisaties ook een steeds groter deel uit van de hulpverlening aan vrouwen die onbedoeld zwanger zijn. Terwijl de suggestie wordt gewekt dat deze hulp neutraal is, wordt de opvatting verspreid dat vrouwen van abortus moeten afzien. Het Humanistisch Verbond vindt echter dat in kwesties van leven, liefde en dood zelfbeschikking voor alles gaat.
Dit lieten we ook weten in een brief aan de vaste Kamercommisie VWS die hier morgen over overlegt.
Zorgen voor hun kindje
Voorheen kreeg voornamelijk de stichting Fiom (‘specialist bij ongewenste zwangerschap en afstammingsvragen’) geld. Dat geld gaat inmiddels voor een steeds groter deel naar Siriz, organisatie voor ‘hulp bij onbedoelde zwangerschap’. Siriz is opgericht door de Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Kind (VBOK). In beleidsstukken zijn de twee organisaties helder over hun samenwerking: „Siriz en de VBOK. Eén identiteit, één doel! Samen strijden we voor het kwetsbare, ongeboren leven, dat bescherming verdient.”
Waar Fiom een half miljoen euro per jaar krijgt voor haar activiteiten bij zwangerschapskwesties, ontvangt Siriz sinds 2014 1,7 miljoen euro en als het aan Siriz zelf ligt, blijft het daar niet bij. Op dit moment praten beide partijen met het ministerie over de verdeling van de 53 miljoen euro die het regeerakkoord de komende vier jaar uittrekt voor preventie en ondersteuning bij onbedoelde zwangerschap.
Ook SGP-fractieleider Kees van der Staaij is helder over de noodzaak van overheidssteun aan Siriz. „Mede dankzij de SGP is er subsidie voor organisaties zoals Siriz, die onbedoeld zwangere vrouwen ondersteunt in het voldragen van hun zwangerschap en het zorgen voor hun kindje. De SGP zet zich in om deze hulp uit te breiden.”
Siriz heeft inmiddels dertien locaties in het land. De keuzehulpverlening van de traditioneel neutrale organisatie Fiom is door de overheid afgebouwd en wordt maar op drie locaties aangeboden. Het effect was vorig jaar merkbaar. Waar Fiom 1.500 hulpvragen ontving, kreeg Siriz er 4.508.
Getraumatiseerd
Siriz versterkt het schuld- en schaamtegevoel van vrouwen. Siriz-medewerkers geven steeds voorbeelden van vrouwen die door een abortus getraumatiseerd zijn en daar tot op late leeftijd veel last van ondervinden. Vervolgens zeggen ze: „Wij zijn er echt voor je, en de mensen die zeggen dat het je eigen keuze is, laten je in de kou staan.”
Op 6 september overlegt de Tweede Kamer medisch ethische thema’s waaronder abortus. Het gaat mede om een VBOK-petitie tegen het initiatiefwetsvoorstel van de Tweede Kamer om de abortuspil bij de huisarts toegankelijk te maken. Natuurlijk mag iedereen zulke bezwaren maken. Dat doet de verwante stichting Schreeuw om Leven bijvoorbeeld ook met hun ‘mars voor het leven’, die jaarlijks in Den Haag plaatsheeft.
Schuld, schaamte en taboe
Het valt allemaal onder de vrijheid van meningsuiting. De opvatting van bisschop De Jong van Roermond dat jaarlijks 30.000 kinderen worden vermoord – het aantal abortussen in Nederland – valt ook onder die vrijheid.
Het probleem is dat Siriz de begrippen ‘neutraliteit’, ‘zelfbeschikking’ en ‘keuzevrijheid’ kaapt. Siriz profileert zich nadrukkelijk als hulpverlener bij het ‘zelfstandig maken van een weloverwogen keuze’, dezelfde terminologie die de christelijke partijen hanteren.
Zo stelt ChristenUnie-prominent Esmé Wiegman dat een vrouw door haar omgeving min of meer gedwongen wordt om „haar kind op te offeren voor haar carrière, haar veiligheid, welzijn en haar geluk”, en dat Siriz ruimte biedt voor ‘echte keuzes’. Keuzehulpverlening wordt zo ingezet als instrument om het aantal abortussen te verminderen.
Twistgesprek: We zijn nog lang niet uitgepraat over abortus
Vrouwen die abortus overwegen, worden beïnvloed door het voortdurend hameren op schuld, schaamte en taboe. Ze moeten in korte tijd een belangrijke keuze maken. Dat is natuurlijk nooit een vrolijke keuze. Twijfel hoort per definitie bij grote belangrijke keuzes in het leven. De eigen verantwoordelijkheid voor die keuzes valt soms zwaar. En ook weemoed en fantasieën over hoe je leven was gelopen als je ooit andere keuzes had gemaakt, zijn natuurlijk niet uit te sluiten. Maar twijfel is iets anders dan taboe, schaamte en schuld.
Keuzehulpverlening voor onbedoeld zwangeren mag nooit een instrument zijn voor politieke doelen. Door organisaties te subsidiëren die consequent uitgaan van de heiligheid van elke vorm van leven is de overheid zelf medeproducent van taboe, schaamte en schuldgevoelens van vrouwen die abortus overwegen of ooit hebben uitgevoerd.
De overheid voedt nu het idee dat abortus afgekeurd wordt.
Amsterdam. Beursplein. Anti abortus demonstratie. Organisatie “Cry for Life “. Tegenstanders van het anti-abortus protest waren ook aanwezig. De leuze uit de zestiger jaren “Baas in Eigen Buik” was weer actueel. Even verderop op het plein was een kermis.
Foto: Ingrid de Groot(c)
Tags:#Abortus#Vrouwenrechten#Zelfbeschikking#Zingeving
Vrij denken, samen leven. Sinds 1946.
Blijf op de hoogte van acties voor een menselijker samenleving, inspirerend nieuws en evenementen.